Καθώς ο προεκλογικός χρόνος μετράει αντίστροφα έχουν ήδη ξεκινήσει και οι αναλύσεις για το πιθανό αποτέλεσμα τους και τα μετεκλογικά σενάρια σχηματισμού κυβέρνησης.
Έχει σημασία αρχής εξ αρχής να αναφερθεί ότι ακόμη και προσκείμενοι στον Πρωθυπουργό κ. Έντι Ράμα, πολιτικοί αναλυτές βλέπουν μικρές πιθανότητες ώστε να σχηματιστεί κυβέρνηση υπό τη δική του προεδρία. Ο ίδιος προφανώς διακατεχόμενος από την γνωστή του έπαρση κάνει λόγο για δυνατότητες αυτοδυναμίας και προσπαθεί να διαχύσει την αίσθηση αυτή στην κοινή γνώμη δια των χαλκευμένων δημοσκοπήσεων. Το σενάριο αυτό είναι μάλλον απίθανο, καθώς στην Περιφέρεια της Αυλώνας ο ίδιος κινδυνεύει να μην εκλεγεί βουλευτής. Εάν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί ή φτάσει σε οριακό σημείο εκλογής (6ος στη λίστα του συνδυασμού) δεν είναι προφανώς το εκλογικό γεγονός. Αποτελεί όμως το βασικό στοιχείο που αποδεικνύει την αδυναμία ώστε το Σοσιαλιστικό Κόμμα να ξεπεράσει το όριο των 70 εδρών.
Κρατώντας λοιπόν ως δεδομένο αυτό της μάλλον αδυναμίας σχηματισμού μονοκομματικής κυβέρνησης οι αναλύσεις εστιάζουν στα σενάρια των συνασπισμών προσπαθώντας να «διαβάσουν» σε ευθύ λόγο ή ανάμεσα στις σειρές τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών.
Το τοπίο από χθες το απόγευμα δείχνει αρκετά πιο ξεκάθαρο. Ο Μέτα, ως τρίτη πολιτική δύναμη πέραν του ότι έχει ανεβάσει ακραία τους τόνους κατά του Ράμα και των Σοσιαλιστών ξεκαθάρισε ότι δεν στηρίζει κυβέρνηση συνασπισμού με το ΣΚ που θα προβλέπει Πρωθυπουργό τον Έντι Ράμα. Ο ίδιος ο Ράμα σήκωσε το γάντι και δήλωσε ότι με το ΣΚΕ του Μέτα δεν θα επιδιώξει καν κυβερνητική συμμαχία τουλάχιστον χωρίς να έχουν περάσει μερικά χρόνια.
Το σενάριο του μεγάλου συνασπισμού αυτό δηλαδή μεταξύ των δύο μεγάλων: Σοσιαλιστικού και Δημοκρατικού Κόμματος παρότι όχι με ξεκάθαρες κουβέντες αποκλείεται και απ’ το Ράμα και απ’ το Μπάσα. Δεν είναι ότι το κάνουν για προεκλογική τακτική προκειμένου να συσπειρώσουν τη βάση τους. Δεν συντρέχουν στην ουσία λόγοι μιας τέτοιας εξέλιξης. Έστω και αν αυτό συμβεί τότε και πάλι θα ήταν δύσκολο να καταλήξει σε σχήμα που Πρωθυπουργό θα έχει το Ράμα.
Με βάση τις χθεσινές και σημερινές εξελίξεις το σενάριο που δείχνει πιο πιθανό είναι αυτό της συγκυβέρνησης των Δημοκρατών με το Κίνημα Ένταξης, δηλαδή στηριζόμενο σε μια συμφωνία των Μπάσα και Μέτα. Εξ άλλου η πείρα της λύσης της κυβερνητικής κρίσης στα Σκόπια με εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο δεύτερο κόμμα, ακόμη και στο σενάριο να έχει έρθει πρώτο το ΣΚ του Ράμα, είναι κάτι που δύναται να αποτελέσει παράδειγμα πολιτικής διευθέτησης.
Ωστόσο έχει σημασία να επισημανθεί ότι πέραν των άλλων το πολιτική σκηνικό πέραν απ’ την επιφανειακά ήρεμη προεκλογική εκστρατεία ενέχει και άλλα απρόοπτα και κινδύνους αδιεξόδων. Ο Ιλίρ Μέτα, ως εκλεγμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ορκίζεται στις 24 Ιουλίου απ’ τη Βουλή με τη σύνθεση της παρελθούσας κοινοβουλευτικής περιόδου!!!) έχει προειδοποιήσει ότι δεν πρόκειται να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε πολιτική δύναμη που θα έχει διαπράξει εκλογική νοθεία ή χειραγώγηση του αποτελέσματος. Σαφώς η μομφή είναι για το ΣΚ και τον Πρωθυπουργό Έντι Ράμα. Στο ενδεχόμενο το κόμμα του (Σοσιαλιστικό Κίνημα για Ένταξη) ή αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγγείλουν το αποτέλεσμα των εκλογών τότε ο ίδιος είναι δέσμιος της προειδοποιητικής του αυτής δήλωσης.
Με συνταγματική εκτροπή ωστόσο στον εκβιασμό αυτό απάντησαν οι Σοσιαλιστές δια του Γενικού τους Γραμματέα κ. Γκραμός Ρούτσι, που προειδοποίησε τον Μέτα ότι μπορεί να είναι ο πρώτος Πρόεδρος που θα απαλλαχθεί των καθηκόντων χωρίς καν να έχει ορκισθεί! Προς τούτο βέβαια θα χρειαστούν πλέον των 93 ψήφων στη Βουλή πράγμα δύσκολο χωρίς τη σύμπραξη του Δημοκρατικού Κόμματος.
Το πολιτικό τοπίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς είναι πολύ πιθανό η εκτόνωση της έντασης τον Μάϊο να ήταν προσωρινή και η όλη ηρεμία της προεκλογικής περιόδου να είναι επιφανειακή αίσθηση.
Το πλέον βέβαιο μετεκλογικό ακόμη και εάν έρθει πρώτο κόμμα το Σοσιαλιστικό, είναι ότι θα αδυνατίσει ασφυκτικά να σχηματίσει κυβέρνηση. Εκτός από δύο ή ενδεχομένως τρία σενάρια: να αποδεχτεί τον όρο Μέτα ώστε να μην προεδρεύει του κυβερνητικού σχήματος ο Ράμα. Να συμμαχήσει με τους Τσάμηδες (εφόσον έχουν εκλέξει βουλευτές, πράγμα που φαίνεται δύσκολο) και να εξαγοράσει ταυτόχρονα βουλευτές από άλλα κομματικά στρατόπεδα, γνωστό τούτο φαινόμενο στην Αλβανία. Να σχηματιστεί μεγάλος συνασπισμός, ως τρίτο σενάριο, εάν κάτι τέτοιο επιβάλει ο ξένος παράγοντας (ΗΠΑ) προκειμένου προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις που διαρκώς αναβάλλονται.
