Tachydromos

Θεία Λειτουργία στο Γκίναρι στην εορτή της Μεταμορφώσεως

Η 6η Αυγούστου, η μεγάλη εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, αυτή τη χρονιά έμελε να ήταν ξεχωριστή για τους κατοίκους της περιοχής ορθοδόξων παραδόσεων της Σπαθίας, που ανήκει στη Μητρόπολη του Ελμπασάν. Αυτοί ευτύχησαν να είχαν ανάμεσά τους τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιος, ο ποίος ήρθε να γιορτάσει μαζί τους. Ο Αρχιεπίσκοπος έφτασε το απόγευμα της 5ης Αυγούστου και το πρωί της 6ης Αυγούστου κατευθύνθηκε να τελέσει τη Θεία Λειτουργία στην εκκλησία της Αναλήψεως στο Γκίναρι, που είναι και το κέντρο της περιοχής. Αυτή η εκκλησία κτίστηκε το 1996 με προπαρασκευαστικά υλικά και ανακαινίστηκε πλήρως το 2009, πάντα υπό τη μέριμνα και τα κονδύλια που ο Μακαριώτατος εξασφάλισε.

Για να υποδεχτούν τον Αρχιεπίσκοπο είχαν βγει πολλοί πιστοί από το Γκίναρι και τη γύρω περιοχή, όπου ξεχώριζε ο μεγάλος αριθμός των παιδιών και των νέων, καθώς και οι χαρακτηριστικές παραδοσιακές ενδυμασίες της περιοχής. Δεν έκλειπε ούτε η γιορτινή ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν τα λαϊκά μουσικά όργανα, που συνόδευσαν τον Αρχιεπίσκοπο μέχρι την είσοδο το ναό. Ο Αρχιεπίσκοπος συλλειτούργησε μαζί με τον Μητροπολίτη του Ελμπασάν, Σπαθίας και Λιμπράζντι, Αντώνη, τον Μητροπολίτη Αμαντίας, Ναθαναήλ και με κληρικούς της περιοχής.

Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας απένειμε τον τίτλο του Σταυροφόρου, στον ιερέα της εκκλησίας, πατήρ Ιωάννη Ράτζα, ενώ στο τέλος απευθύνθηκε στους πιστούς αναφερόμενος στο νόημα της εορτής και τη στενή σχέση που έχει πάντα με την εν λόγω περιοχή που έχει παράδοση σχετικά με την πίστη. Στη συνέχεια, ο Μητροπολίτης Αντώνης, εξ ονόματος των πιστών, ευχαρίστησε το Μακαριώτατο γι αυτή την επίσκεψη και για το ενδιαφέρον που έχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια. Στο τέλος της Λειτουργίας έγινε η ευλογία των σταφυλιών, που παραδοσιακά στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας γίνεται στις 6 Αυγούστου.

Μετά από τη Λειτουργία, μέσα σε ένα ωραίο φυσικό τοπίο ανάμεσα στα πεύκα, παρουσιάστηκε καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με τη συμμετοχή των παιδιών της ημερήσιας κατασκήνωσης, του χαρακτηριστικού λαογραφικού ομίλου της περιοχής κ.α.. Όλοι τους απευθύνθηκαν στον Αρχιεπίσκοπο με θερμά λόγια ευγνωμοσύνης και με ευχαριστίες για ό, τι έκανε για εκείνους κι απέσπασαν τα χειροκροτήματα του κοινού και την ευλογία του Μακαριώτατου. Ο Αρχιεπίσκοπος μπήκε ανάμεσα στους χορευτές οι οποίοι τον περιστοίχισαν με τον ενθουσιασμό τους. Στο τέλος ο Αρχιεπίσκοπος τους διένειμε εικόνες και ευλόγησε όλους τους συμμετέχοντες.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος επισκέφτηκε και το απομακρυσμένο χωριό Ζαβαλίνα, αψηφώντας τις υψηλές θερμοκρασίες και τον καταστραμμένο δρόμο. Νωρίτερα όμως ο Μακαριώτατος έκανε μια στάση στο χωριό Νέζαν, στην οικία του πατήρ Κώστα Πελουμπι, 94 ετών, ίσως ο μόνος κληρικός που παρέμεινε από τη γενιά πριν την δεκαετία του 1990. Η επόμενη στάση ήταν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στη Ζαβαλίνα, όπου τον υποδέχτηκαν οι πιστοί και ο πατήρ Σωτήρ Τότσι. Εκεί τελέστηκε η Μικρή Παράκληση της Θεοτόκου και ακολούθησε επίσκεψη στο κέντρο τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η περιοχή του Γκίναρι είναι περιοχή με αρχαία ορθόδοξη παράδοση, όπου ξεχωρίζουν οι δύο ναοί του 16-ου αιώνα στο Σέλτσαν και Βαλς, του «Αγίου Νικολάου» και της «Αγίας Παρασκευής», που φιλοτέχνησε ο διάσημος εικονογράφος, ο πρωτόπαπας Ονούφριος. Η Σπαθία αναφέρεται και για μια άλλη ξεχωριστή ιδιότητα. Στο αποκορύφωμα του οθωμανικού διωγμού, που είχε ως στόχο την με κάθε μέσο αλλαγή της πίστης, σε μια προσπάθεια να γλιτώσουν, αρκετοί κάτοικοι δηλώθηκαν μουσουλμάνοι κι άλλαξαν τα ονόματα, αλλά διατηρούσαν και το χριστιανικό όνομα κι τελούσαν τα έθιμα κρυφά. Μετά την τουρκική κατοχή, αυτοί δήλωσαν μαζικά ότι ήταν χριστιανοί κι εξέφρασαν την πίστη που είχαν διατηρήσει μέσα από πολλές δυσκολίες. Μετά από τη δεκαετία του 1990 αυτή η περιοχή ξεχώριζε για την αφιέρωση και τους πολλούς κληρικούς που έβγαλε, καθώς και τους πολλούς διακεκριμένους μαθητές που έβγαλαν τη Θεολογική Ακαδημία και το Λύκειο του «Τιμίου Σταυρού» κτλ. Επίσης, εκτός από το κατασκευή πολλών εκκλησιών, του κέντρου νεότητας κτλ., με το άμεσο ενδιαφέρον του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, στην περιοχή εφαρμόστηκαν αναπτυξιακά προγράμματα για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, ειδικά μέσω του γραφείου «Διακονία Αγάπης» της Εκκλησίας, τα οποία συνεχίζονται ακόμη σήμερα.