Γρηγόρης Καραμέλος

Το προσχέδιο – Νόμου « Για την προστασία των μειονοτήτων», το οποίο ξεκίνησε ως πρωτοβουλία της κυβέρνηση Ραμα 1 και αναμένεται να γίνει νόμος του κράτους, από την κυβέρνηση Ραμα 2, αποτελεί μια ύπουλη και εσκεμμένη τάση για να ρίξει στάχτη στα μάτια στις ίδιες τις μειονότητες αλλά και στην ευρύτερη κοινή γνώμη, ιδιαίτερα στους διεθνής παράγοντες « για την καλή διάθεση, σοβαρή αντιμετώπιση, την εκπλήρωση του νομικού κενού, και την εκπλήρωση των προαπαιτούμενων της ΕΕ».

Και αυτό, όχι μόνο από το γεγονός πως αυτή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν έχει δείξει τίποτα στην πράξη, ούτε ένα βήμα μπρος, ότι δηλαδή έχει την καλή διάθεση σχετικά με το σεβασμό των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων , αλλά και επειδή αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία, στην ουσία, δεν φέρνει κάτι το καινούργιο, πέρα από παραφράσεις, κλισέ, θεωρητικούς ορισμούς και τυπικά στερεότυπα. Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς πως αυτός ο νόμος στην πραγματικότητα από μια πράξη με νομική αξία, στην ουσία είναι μια πράξη με κανονιστική αξία, γιατί δίνει στο Υπουργικό Συμβούλιο όλες τις αρμοδιότητες για να αποφασίσει, διορίσει ή διοικήσει ή να επιβλέπει όλη την δραστηριότητα που έχει σχέση με τις μειονότητες στην Αλβανία.

Έτσι αυτό το προσχέδιο νόμου πέρα από το θετικό γεγονός, πως επιτέλους, μετά από 25 χρόνια κοινοβουλευτισμού στην Αλβανία, γίνεται ένα τέτοιο απαραίτητο βήμα, στην ουσία δεν φέρνει κάτι το καινούργιο, αφού είναι κενό περιεχομένου, είναι κακόβουλο και πηγάζει μέσα από το σύμπλεγμα και την μεγαλομανία του ελέγχου της δημογραφικής πλειοψηφίας.

Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα:

Σύμφωνα με το προσχέδιο νόμου αναφέρονται οκτώ μειονότητες, όταν σύμφωνα με το ίδιο προσχέδιο, η βασική αρχή για την αναφορά αυτή είναι ο ελεύθερος ατομικός αυτοπροσδιορισμός σύμφωνα με το Σύνταγμα αλλά και τις Διεθνείς Συνθήκες. Όλοι γνωρίζουμε πως στην Αλβανία δεν έχει γίνει καμία σοβαρή απογραφή με βάση τον αυτοπροσδιορισμό ή ακόμα χειρότερα, κάποιες από τις μειονότητες που προέκυψαν από την ψευδό-απογραφή του 2011 δεν έχουν κανένα μέλος.

Δεν υπάρχει μια διαφοροποιημένη εννοιολογική προσέγγιση όσο αφορά την κατονομασία των μειονοτήτων, αφού δεν μπορεί να είναι το ίδιο οι εθνικές μειονότητες με τις εθνοπολιτιστικές μειονότητες ή ακόμα χειρότερα με τις ενδημικό-παραδοσιακές.

Ο τρόπος καθορισμού αυτών των μειονοτήτων είναι αόριστος και με καταχρηστικό παρασκήνιο γιατί δεν λαμβάνει υπόψη του τον αυτοπροσδιορισμό και στην ουσία το προσχέδιο νόμου βασίζεται στα δεδομένα του ληξιαρχείου ή άλλων εγγράφων. Τότε όμως γεννάται το ερώτημα ποια από τα τρία αυτά θα είναι πρωτεύον και πως θα εφαρμοσθεί ; Το δικαίωμα της παιδείας στην μητρική γλώσσα για τις μειονότητες παραμένει μια ουτοπία, γιατί οι προηγούμενες αρχές ή όσα αποφασίζονται με νομικές πράξεις δεν μπορούν να εκπληρώσουν ένα τέτοιο δικαίωμα. Αυτό γιατί:

Στην άσκηση του δικαιώματος της εκπαίδευσης στην μητρική γλώσσα και της άσκησης των θρησκευτικών, λαϊκών παραδόσεων και στην πολιτική εκπροσώπηση κ.α βασικό εμπόδιο παραμένει ο διοικητικός διαχωρισμός των περιοχών με υπερμεγέθους δήμους, οι οποίοι λαμβάνονται υπόψη στο προσχέδιο αυτό του νόμο, όπου οι μειονότητες αυτές «διαλύονται δημοκρατικά».

Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς πως αυτό το προσχέδιο νόμου στην ουσία προσβλέπει να θολώσει το ρόλο της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία, να ελαχιστοποιήσει το χώρο άσκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μελλών αυτής της μειονότητας, να δημιουργήσει ένα ψεύτικο ταμπλό, μια πρόσοψη, βιτρίνα, πίσω από την οποία βρίσκεται το σπαθί μίας ολοκληρωτικής κοινωνίας.

Αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία φέρνει σε δυσμενή θέση την Ελληνική Μειονότητα γιατί στο όνομα τις εννοιολογικής και τυπικής ισότητας των μειονοτήτων, της γενικής αντιμετώπισης της ουσίας βάζοντας τα όλα «σ’ ένα σάκο» ξεθωριάζει το εθνικό χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, υποβιβάζει την σημασία της ύπαρξης της, παραβλέπει την δημογραφική έκταση, απαξιώνει την πραγματική ύπαρξη της στο σύνολο της επικράτειας.

Αναμφίβολα δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς από μια κυβέρνηση η οποία από την αρχή, με την στρατηγική και την τακτική της έχει τεθεί αντιμέτωπη με την μειονότητα αυτή, έχει χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα και όλους τους τρόπους απέναντι της και αυτό δεν γίνεται χωρίς λόγο και δεν είναι τυχαίο

Η σύνταξη και έγκριση αυτού του προσχέδιο νόμου πέρα από τα άλλα αποτελεί ένα κάλεσμα για μας, τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία και όχι μόνο, πρέπει να ακουστεί απ’ όλους και να αξιολογηθεί σωστά, ώστε η φωνή μας, της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία να ακουστεί και να ληφθεί υπόψη απ’ όλους , γιατί τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες δεν τις χαρίζει κανείς, αλλά πρέπει εμείς να τις κερδίσουμε. Πρέπει απαραίτητα να πετύχουμε όλοι μαζί αυτό το στόχο.

Γρηγόρης Καραμέλος

Πρόεδρος εν καθήκον

ΟΜΟΝΟΙΑ Παράρτημα Κορυτσάς

Πηγή: Πελασγό Κορυτσάς