Με την θεωρία των τριγώνων θα μπορούσε κανείς να προσεγγίσει τις ισορροπίες που δημιουργούνται περί του θέματος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και των προσπαθειών για μακροπρόθεσμη κατοχύρωση των δικαιωμάτων της κι ενώ απ’ τη γεωμετρία το τρίγωνο θεωρείται ένα σταθερό και ισόρροπο σχήμα εν προκειμένω με την ΕΕΜ μάλλον υφίστανται δυναμικές που δημιουργούν ανισορροπίες και συνέπειες στη μορφή αποκλίσεων και φυγόκεντρων τάσεων.
Η όλη συζήτηση περί του νομοθετήματος για τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων στην Αλβανία άλλη μια φορά φέρνει στο φως τέτοια τριγωνικά σχήματα που αν μη τι άλλο αποδεικνύουν ότι εκ των έσω (εάν θεωρήσουμε το σύνολο του ελληνισμού ως τέτοιο) δεν υπάρχει ενιαία γραμμή και εκ των προτέρων μειώνεται η απόδοση της προσπάθειας των φορέων της αυτόνομης πολιτικής έκφρασης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Δεν γίνεται λόγος για λάθη από έλλειψη συντονισμού. Εδώ υφίσταται εθελούσια και μικροσυμφεροντολογική συμπεριφορά και συναλλαγή για πολύ – πολύ μικρά ανταλλάγματα.
Θα ήταν φυσιολογικό το σχήμα του τριγώνου: πολιτεία της Αλβανίας – εκπροσώπηση της ΕΕΜ – διεθνής παράγοντας με ότι τούτο συνεπάγεται. Εδώ θα έπρεπε η εκπροσώπηση της ΕΕΜ με τη συνδρομή του εθνικού κέντρου (ΥπΕξ εν προκειμένω), τους φορείς του Ελληνισμού ανά την υφήλιο κλπ να μπορούσε να εξασφαλίσει τέτοια υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα που να εξισορροπούσε την αρνητικότητα που υφίσταται στο κατεστημένο της Αλβανικής πολιτείας για διεύρυνση του φάσματος δικαιωμάτων και διασφάλιση ενός νομοθετήματος που μακροπρόθεσμα θα εγγυούνταν την ομαλή εξέλιξη στο πεδίο αυτό.
Αντί τούτο φαίνεται περισσότερο να δημιουργείται ένα άλλο τρίγωνο εσωτερικής φύσεως πλέον που περισσότερο μοιάζει να λειτουργεί ως παράγοντας απώλειας δυνάμεων και που παρομοιάζει με το τρίγωνο των Βερμούδων. Μόνο που ενώ στο δεύτερο αυτό φυσικό φαινόμενο δεν υπάρχει προς το παρόν ερμηνεία επιστημονική για το τι συμβαίνει και χάνονται οι ισορροπίες των δυνάμεων και υπάρχουν οι γνωστές απώλειες, στο πρώτο πολιτικό φαινόμενο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και ερμηνεύεται πως χάνεται χρήσιμο πολιτικό έδαφος.
Στις γωνίες του μικρού αυτού πολιτικού τριγώνου θα μπορούσαν να οριστούν με τις εσωτερικές δυνάμεις της ΕΕΜ που έχουν ήδη συμμεριστεί αμαχητί τις κυβερνητικές πολιτικές και βρίσκονται υπό συνεχείς και άνευ δισταγμών και συνειδησιακού ελέγχου υποχωρήσεις. Στην άλλη γωνία οι φορείς που εκπροσωπούν την αυτόνομη πολιτική έκφραση της ΕΕΜ που μπορεί εκλογικά να έχουν συρρίκνωση υπό την επήρεια αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων αλλά που εν τούτοις παραμένουν οι εκφραστές των πραγματικών στοχεύσεων των Βορειοηπειρωτών για διαιώνιση της ιστορικής παρουσίας τους στις πατρογονικές εστίες. Στην άλλη γωνία που εν προκειμένου παίζει το ρόλο για εξισορρόπηση δυνάμεις που συμπαραστέκονται στον εδώ ελληνισμό. Επίσημοι και κυρίως αυτόκλητοι παράγοντες του ελληνισμού του εξωτερικού δημιουργούν ένα φάσμα το οποίο περιπλέκει την κατάσταση και εν πολλοίς δημιουργεί απώλειες και επιπλοκές αθέμιτες.
Τα όσα συνέβησαν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο με το Νόμο πλέον της Βουλής της Αλβανίας «Περί προστασίας των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων στη Δημοκρατία της Αλβανίας» αποδεικνύει τούτο με πολύ απτό τρόπο. Η εκπροσώπηση της ΕΕΜ δια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και την κοινοβουλευτική παρουσία δια του Προέδρου του ΚΕΑΔ κ. Ευάγγελου Ντούλε εξέφρασε εντόνως τις αντιρρήσεις τους περί του συγκεκριμένου νόμου που όχι απλά δεν προωθεί πρακτικές ευρωπαϊκές αλλά αποτελεί επιστροφή σε πρακτικές Χότζα. Το ΥπΕξ της Ελλάδας απολύτως συμμερίστηκε τις εκτιμήσεις αυτές και συμπαρίσταται με τρόπο πολύ χειροπιαστό στην προσπάθεια ώστε να καταστεί και ο διεθνής παράγοντας πιο άμεσα ενήμερος των προβλημάτων που προκύπτουν. Στην άλλη προκύπτουν «ενδιαφερόμενοι» εξ Αμερικής που παρεμβάλλονται με την εξουσιοδότηση αγνώστου κύρους λειτουργώντας δυστυχώς απ’ την μια δημιουργώντας περίπλοκες εσωτερικές στη μειονότητας τάσεις και στάσεις και απ’ την άλλη παρέχοντας περιέργως κάλυψη στην αλβανική πολιτεία για παραβιάσεις ουσιαστικές στην νομοθέτηση και εφαρμογή θετικών πρακτικών για την ΕΕΜ.
Ο λόγος στη συγκεκριμένη περίπτωση για τον συγγραφέα Νικόλαο Γκατζογιάννη ο οποίος φαίνεται για άλλη μια φορά να κινήθηκε αυτόβουλα και χωρίς προηγούμενες συνεννοήσεις με το φάσμα των άμεσα ενδιαφερομένων. Σε διάφορες τοποθετήσεις του και ερμηνευτικές ηλεκτρονικές επιστολές που διαρρέουν φαίνεται να λειτουργεί ως συνήγορος των θέσεων του αλβανού ΥπΕξ και δη του Πρωθυπουργού. Ωστόσο όμως εκούσια ή ακούσια παρερμηνεύει τα πράγματα διαδίδοντας μια εντελώς αντεστραμμένη εικόνα του περιεχομένου του εν λόγω Νόμου. Διατείνεται ότι καλό είναι που διασφαλίστηκε κάποιο δικαίωμα χρήσης της ελληνικής στο δημόσιο βίο στους δήμους με συντριπτική παρουσία του ελληνισμού (Δρόπολης και Φοινίκης) ενώ το ζητούμενο παραμένει πώς να σπάσουν οι λογικές των μειονοτικών ζωνών.
Αποσιωπά εντελώς σχετικά με τη βασική αξίωση της πολιτικής εκπροσώπησης της ΕΕΜ περί του μηχανισμού απογραφής και εγγραφής στον κατάλογο μιας μειονότητας μελών της, που θα έπρεπε να ήταν το βασικό που θα πρόσφερε ένας ευρωπαϊκών λογικών νόμος. Επί το πλείστον ενώ αλλιώς έχουν τα πράγματα διατείνεται επίσης ότι απεφεύχθη η εκ περιτροπής όλων των μειονοτικών ομάδων εκλογή Προέδρου για την Κρατική Επιτροπή Μειονοτήτων και ότι διασφάλισε με τις δικές του παραινέσεις την τετραετή θητεία του Προέδρου της εν λόγω Επιτροπής. Εδώ φαίνεται να είναι και ο πόνος και το μεράκι. Η όλη στάση και διαπραγμάτευση του Νομοθετήματος αυτού ανταλλάχθηκε με τη διαμονή στη θέση του Προέδρου της κα. Μπεζάνη η οποία με τη σειρά της επίσης προσέφερε τις μέγιστες των υπηρεσιών για να περάσει ο Νόμος φάρσα της προηγούμενης εβδομάδας.
Εν πάση περιπτώσει στις ψηφιακές επιστολές ούτε λίγο – ούτε πολύ αφήνεται να εννοηθεί ότι κακώς ο Ντούλες καταψήφισε το Νόμο περί μειονοτήτων. Και εκεί η λογική αντιστρέφεται και το τρίγωνο των Βερμούδων λειτουργεί ακόμη πιο εφιαλτικά.
Κατά την φθινοπωρινή διαμονή του στις ΗΠΑ για την ετήσια Ολομέλεια του ΟΗΕ ο Αλβανός Πρωθυπουργός – ανηλεής διώκτης του Ελληνισμού, κ. Έντι Ράμα, είχε τις δικές του επαφές με παράγοντες της εκεί ελληνικής παροικίας και δη βορειοηπειρωτικής. Κατά τη γνωστή του νοοτροπία προσπάθησε να τους παραπλανήσει περί των προθέσεων του. Μετέχοντες των επαφών και συζητήσεων αυτών κάνουν λόγο για πρωθυπουργικό μένος κατά του Προέδρου του ΚΕΑΔ και κατά συνέπεια της αυτόνομης πολιτικής τοποθέτησης της ΕΕΜ. Προφανώς όπως και άλλα παρόμοια του Ράμα αποδεικνύουν ότι ο μηχανισμός του έχει υιοθετήσει καθεστωτικές λογικές που θέλουν τη μειονότητα μαριονέτα και υπό αυστηρό κρατικό περσοναλισμό.
Έναντι αυτής της θλιβερής πραγματικότητας το να εθελοτυφλεί κανείς είναι σφάλμα. Το να αναλαμβάνει την ωραιοποίηση της κατάστασης είναι τυχοδιωκτισμός. Και με αντάλλαγμα τι; Τη συντήρηση σε μια θέση ενός υπαλλήλου μέλος της ΕΕΜ, σε ένα θεσμό όμως όπως η Κρατική Επιτροπή Μειονοτήτων, η σύνθεση και λειτουργία της οποίας δια του εν λόγω νομοθετήματος γίνεται πρακτικά όργανο της πολιτείας για καταπίεση των μειονοτήτων. Εξ άλλου τα ίδια και πολύ σκληρότερα διατυπώνουν και εκθέσεις εξειδικευμένων θεσμών του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Περιγράφοντας τις γωνίες του τριγώνου των Βερμούδων μπορεί κανείς να αντιληφθεί και τις δυνάμεις που προκύπτουν και δημιουργούν τις υφιστάμενες δυναμικές με μάλλον αρνητικό συντελεστή εν τέλει…
