Αφορμή για το σημείωμα είναι εργασίες που διεξάγονται σε ορισμένες κοινότητες στην περιοχή της Δρόπολης για τη δήθεν συντήρηση και ανανέωση των δικτύων παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. Σε συνδυασμό αυτά με άλλα που εξελίσσονται και προγραμματίζονται ως κυβερνητικές πολιτικές στον τομέα ύδρευσης και σχετικών με τις τιμές παροχής σε σπίτια και επιχειρήσεις, αποτελούν ένα ακόμη παράδειγμα της λεηλασίας της κοινοτικής περιουσίας.

Υπήρξαν αναφορές όταν η κυβέρνηση προχωρούσε στην διοικητική αναδιοργάνωση της επικράτειας ότι η δημιουργία των μεγάλων δήμων λειτουργούσε παράλληλα και ως ισοπέδωση των κοινοτήτων και αφαίρεση οποιασδήποτε έκφρασης της αυτονομίας στην αυτοδιοίκηση. Μπορεί αυτό για την αλβανική κοινωνία να μην αποτελεί πρόβλημα. Τόσο για τα νέα αστικά κέντρα όσο και για διάφορα χωριά χωρίς ιστορικό βάθος και επί το πλείστον οργανωμένα με βάση το μουσουλμανικό εθιμικό το να επεμβαίνει το κράτος αγνοώντας το ιστορικό υπόβαθρο δεν είναι δύσκολο.

Στις περιπτώσεις όμως των ελληνικών κοινοτήτων που έχουν βαθιά ιστορία στην αυτοδιαχείριση και τη δημιουργία κοινοτικού πλούτου τα πράγματα είναι αλλιώς. Δεν είναι τυχαίο εξ άλλου ότι με τη δημιουργία του αλβανικού κράτους ένα αιώνα πριν σχεδόν, προσδόθηκε μεγάλη πρόνοια απ’ τους διεθνείς οργανισμούς για τη διασφάλιση της φυσιογνωμίας και των δικαιωμάτων αυτών των κοινοτήτων.

Με ένα κονδύλι και εφαρμόζοντας ενιαία και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες, που εμπίπτουν και στο πεδίο των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, η πολιτεία στην ουσία καταργεί κεκτημένα για τις κοινότητες μας.

Συγκεκριμένα παραδείγματα όπως αναφέρθηκε εξ αρχής είναι οι δήθεν επεμβάσεις στο ηλεκτρικό δίκτυο. Σε πολλά απ’ τα χωριά που εκτελούνται εργασίες είχαν γίνει επεμβάσεις ουσίας όλα τα χρόνια μετά την πτώση του κομουνισμού. Χιλιάδες μέτρα υψηλής ποιότητας χαλκού αγωγοί μεταφέρθηκαν απ’ την Ελλάδα ως δωρεά και χρησιμοποιήθηκαν για την αναβάθμιση εσωτερικών δικτύων στα χωριά. Σήμερα όλοι αυτοί οι τόνοι καθαρού χαλκού αφαιρούνται για να διοχετευθούν σίγουρα στην αγορά λαθραία. Αντικαθίστανται με αγωγούς παραποιημένους και είναι ένας λόγος ακόμη για την μη αναβάθμιση της τάσης στην παρεχόμενη ηλεκτρική ενέργεια.

Η επέμβαση είναι κολοβή καθώς εστιάζει μόνο στις γραμμές χαμηλής τάσης μέσα στις κοινότητες και όχι στο γενικότερο δίκτυο που θα συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος κυρίως των πολύ συχνών και πολύωρων διακοπών αλλά και στην ποιότητα του ρεύματος που παρέχεται. Αντί αυτού λεηλατείται μεγάλης αξίας χρήσιμο υλικό για το οποίο ο δημόσιος φορέας προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας δεν έχει ξοδέψει ούτε δεκάρα. Προφανώς αποδέκτης των δωρεών απ’ την Ελλάδα και την Εκκλησία ήταν οι κοινότητες των κατοίκων το υλικό όμως καταλήγει στις κρατικές υπηρεσίες.

Το πρόβλημα με τα υδραγωγεία, τις γεωτρήσεις και τις εγκαταστάσεις είναι ακόμη πιο σύνθετο και δεν θέλει απλά τον ορθό προσδιορισμό του αλλά κυρίως την νηφάλια προσέγγιση για την κατά το δυνατό ευαίσθητη διαχείριση προκειμένου διασφαλιστούν περισσότερα δικαιώματα για τις κοινότητες μας.

Σε επόμενο σημείωμα θα γίνει εκτενή αναφορά στο θέμα με τα κοινοτικά ιστορικά μας υδραγωγεία τα οποία στοχοποιούνται προς δήμευση με τα νέα νομικά τερτίπια του κράτους προς τους δήμους.