Οι ώρες που διερχόμαστε ως κοινότητα συνδεδεμένες στενά με εξελίξεις στο αλβανικό πολιτικό σκηνικό, τον εκδηλωμένο καθημερινά ανθελληνισμό σε λόγο και πράξεις αλλά και το ασταθές του περιφερειακού τοπίου, τότε προφανώς γίνεται πιο αντιληπτό ότι οι ευθύνες όσων ασχολούνται με την πολιτική και εκφέρουν δημόσιο λόγο, πολλαπλασιάζονται.

Η υπευθυνότητα των μελών του Προεδρείου και των θεσμών της στα Παραρτήματα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της πρωτοβουλίας τους να συμβρεθούν την παρελθούσα Κυριακή και εκφράζεται στο κείμενο της Δηλώσεως τους. Μια προσεκτική ανάγνωση του κειμένου οδηγεί εύκολα στο συμπέρασμα ότι μακριά από ιδιοτελή συμφέροντα και προσωποπαγή παιχνίδια εκείνο που προέχει είναι η διαιώνιση του συντεταγμένου ρόλου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Οι προκλήσεις θέλουν όπως εξ άλλου και στο παρελθόν μια ΟΜΟΝΟΙΑ αγωνιστική και όχι κατ’ ανάγκη παλλαϊκής συμμετοχής. Αυτό θα ήταν μια καλή ευχή αλλά κείται μακριά της πραγματικότητας. Αυτό που είναι αποστολή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι η διατήρηση του πυρήνα του πολιτικού της προγράμματος και η συνεχή πολιτική ενότητα με το ΚΕΑΔ. Αυτό έχει επιβεβαίωση διαχρονική ότι είναι προς όφελος του αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και της εξασφάλισης της αξιοπρεπούς και εθνικά ακέραια επιβίωσης του στις πατρογονικές εστίες. Οποιαδήποτε άλλη συζήτηση που στο παρελθόν έχει γίνει για ΟΜΟΝΟΙΑ όλων και υπερκομματική ΟΜΟΝΟΙΑ και που επανέρχεται σε συζήτηση οδηγεί νομοτελειακά σε μη πολιτική και στην ουσία πολιτιστική ΟΜΟΝΟΙΑ.

Αυτό είναι ξεκάθαρο ότι τα αγωνιστικά στελέχη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν το θέλουν.

Προκύπτει σαφώς στη Δήλωση της Κυριακής που φαίνεται πετυχαίνει το σκοπό της και ταράσσει τα ύδατα. Όπως προκύπτει με σαφήνεια ότι τα στελέχη θέλουν τη συλλογική συμμετοχή με βάση το Καταστατικό και ως οφείλουν αντιμετωπίζουν με βάση τους κανονισμούς προσωπικούς τυχοδιωκτισμούς που στόχο έχουν να καλύψουν την τριετή ανεπαρκή ηγεσία απ’ τον στα όρια της λήξης Πρόεδρο αλλά και να σκεπάσει κάτω απ’ το χαλί σωρεία πολιτικής χροιάς παραβιάσεων από πλευράς του. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι δυστυχώς εδώ και τρία χρόνια στην Ομόνοια από λάθη και ανεπάρκεια του Προέδρου λείπουν οι συνεδριάσεις των οργάνων. Γνωρίζουν επίσης ότι στις εκλογές αλλού κινούνταν οι αποφάσεις που επιβάλει το Καταστατικό και συμμερίζονταν η πλειοψηφία των στελεχών και άλλα ο Πρόεδρος διακήρυσσε δημόσια...

Κακώς λοιπόν μετατρέπεται η συζήτηση γύρω απ’ τη Συνδιάσκεψη σε θέμα μικροπολιτικής. Το θέμα είναι αμιγώς πολιτικό και στοχεύει τη διατήρηση του πολιτικού χαρακτήρα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Χρειάζεται τόλμη για αντίκριση της κατάστασης. Απαιτεί ευθύνη και αίσθημα υπευθυνότητας για συμβολή με συναίσθηση της κατάστασης. Εάν έτσι έχουν τα κίνητρα τότε λίγη σημασία έχει ποιός, πόσοι και που υπογράφουν τι.

Προτεραιότητα έχει να εστιάσουμε στο πρόβλημα. Τότε οι αποφάσεις του Προεδρείου ίσως και του Γενικού Συμβουλίου θα πρέπει να επαναφέρουν την καταστατική τάξη στη λειτουργία της Οργάνωσης. Θέλει πρώτα - πρώτα να τεθεί η διαδικασία υπό Επιτροπή τριπρόσωπου. Θα πρέπει να εγκριθεί προκαταρκτικά πολιτικό κείμενο θέσεων για τις συναντήσεις στις Τ.Ο. και κάπως έτσι να ανοίξει η διαδικασία.

Υπάρχουν πλούσιες και πρόσφατες εμπειρίες λαϊκισμού προς αποφυγή ανάληψης ευθυνών και σεβασμού στις διαδικασίες εκλογών με κανόνες. Τα στελέχη και κυρίως τα μέλη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ όπως έχουν αποδείξει (βλέπε κυρίως 1998) δεν εκβιάζονται...