Το συμβάν του οποίου είμαστε αυτόπτες μάρτυρες είναι απ’ τα πλέον ενδεικτικά της πραγματικότητας που βιώνουμε ως μέλη της ΕΕΜ αλλά ταυτόχρονα απ’ αυτά που μπορούν να χρησιμεύσουν ως οδοδείκτες στην πορεία την οποία οφείλει να διανύσει η πολιτεία στην Αλβανία προκειμένου απαλείψει φαινόμενα ρατσισμού και διασφαλίσει πραγματική ισοπολιτεία ως εξ άλλου οφείλει. Το οφείλει ως προς τις πρακτικές της ΕΕ στην οποία επιδιώκει την ένταξη αλλά και ως υποχρέωση ουσιαστικής απελευθέρωσης της κοινωνίας που απορρέει από πράξη μεταξύ του κράτους της Αλβανίας και της Ελληνικής κοινότητας απ’ την ίδρυση του κιόλας.
Το συμβάν τώρα ως ένα των δεκάδων που καθημερινά τεκταίνονται και με τα οποία δυστυχώς έχουμε συνηθίσει και ίσως εθιστεί ως κοινότητα: σε μεγάλη δημόσια επιχείρηση. Απ’ αυτές που με πρόσχημα το δήθεν εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση της ο Ράμα και οι συν αυτώ την έχουν μετατρέψει σε τόπο βολέματος για τα παιδιά του κόμματος. Τα μυημένα όχι τόσο στα τερτίπια του σοσιαλισμού… όσο στους τρόπους και τα ήθη του αρχηγού και της ηγετικής ομάδας. Τρία κοριτσόπουλα του κόμματος μέσα στη ζέστα περιμένουν τους πελάτες για τις εισπράξεις της ημέρας. Ανάμεσα στους πελάτες, μέσα στη βροχή και από ώρες ταξίδι (μάλλον απ’ τα χωριά του Πωγωνίου φαινόταν) έφτασε και η θειάκω Βασίλω… Αλβανικά φαινόταν ότι δεν ήξερε καθώς απ’ την ηλικία δεν είχε πάει σε σχολεία της κομουνιστικής Αλβανίας όπου είχε η γλώσσα κανονικά ενταχθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα. Επί το πλείστον απ’ το χωριό δεν το είχε κουνήσει ενώ μετά το 1992 φαίνεται έζησε στην Ελλάδα. Είχε επιστρέψει και έπρεπε να κανονίσει εκκρεμότητες και να διαπραγματεύονταν κάποια μείωση στην τιμή υπηρεσίας καθώς ζούσε μοναχική. Οι κοπέλες του Ράμα παρόλο που καλά καταλάβαιναν την πίεζαν ή να μιλήσει αλβανικά ή δεν την εξυπηρετούσαν. Έδειχναν να έχουν κανονικά εμποτιστεί στην ατμόσφαιρα που ο αρχηγός και όλο το τρένο των ΜΜΕ του δημιουργούν εις βάρος της ΕΕΜ, της ελληνικής γλώσσας και εν γένει των δικαιωμάτων των μελών του. Η σκηνή είναι απ’ τις πιο ενδεικτικές, καθώς άλλη θεία που μάλλον απ’ τις συγκυρίες ζει στο Αργυρόκαστρο άρα γνωρίζει και τις δύο γλώσσες θέλησε να παρέμβει αλλά οι κοπέλες της επανάστασης ήταν ανένδοτες: ή μιλάει αλβανικά ή δεν παίρνει υπηρεσίες…
Ας μην συνεχίσουμε την εξιστόρηση. Τα στοιχεία που έχουμε μας επιτρέπουν να προβούμε σε δύο συμπεράσματα καθώς η περίπτωση είναι απ’ τις πλέον τυπικές. Συμπέρασμα πρώτο: ο κρατικός και δημόσιος βίος είναι σε πλήρη αντιδιαστολή τόσο με το δικαίωμα που έχουν τα μέλη της ΕΕΜ στη χρήση της μητρικής τους γλώσσας σε κάθε έκφανση της ζωής και τούτο διασφαλίζεται εσχάτως και με το νόμο περί μειονοτήτων. Μόνο που η Επιτροπή Μειονοτήτων περισσότερο απ’ το να επιβλέπει την εφαρμογή του συγκεκριμένου έχει μετατραπεί σε γραφείο συνηγόρου της Κυβέρνησης και του κράτους. Συνδεδεμένο με τούτο και πάλι επανέρχεται στην επιφάνεια η ζημιά την οποία προκαλεί η ανθελληνική ρητορεία του Ράμα σε προεκλογικές και μη συγκεντρώσεις.
Οι κοπέλες προφανώς έχουν αδέρφια, συγγενείς, ίσως και οι ίδιες να γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή να συναναστρέφονται εδώ με ελληνικής καταγωγής φίλες. Είναι εξοικειωμένες με την Ελληνική. Στο χώρο εργασίας όμως ως οφείλουν κι επειδή πρέπει διαρκώς να επιδεικνύουν την αφοσίωση στον τιμονιέρη γίνονται καθολικότερες του Πάππα. Ο γλωσσικός αυτός ρατσισμός πηγάζει απ’ την πολιτεία και διαχέεται στην κοινωνία. Η κοινωνία προφανώς το έχει ξεπερασμένο. Είναι επίσης τυπική η περίπτωση που μαρτυρά τούτο και την διάχυση της Ελληνικής: ο προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας του Κούκες, σχεδόν στο Κόσοβο είναι ένας Σέρβος επαγγελματίας προπονητής. Προκειμένου να επικοινωνεί με τους παίκτες του αλλά και να προβαίνει στις απαραίτητες δηλώσεις στα ΜΜΕ χρησιμοποιεί την Ελληνική και η μετάφραση στα Αλβανικά γίνεται από ένα έλληνα Βορειοηπειρώτη. Ουδείς δυσανασχετεί σ’ αυτή την γλωσσική πλοκή.
Επειδή λοιπόν είναι ζήτημα της πολιτείας θα πρέπει εκεί να αναζητηθούν και οι λόγοι και μάλιστα με καταγγελίες που θα τη φέρουν υπόλογο τόσο για διασπορά ρατσισμού γλωσσικού όσο και διακρίσεις από παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας που πρέπει σε περιοχές με σημαντικούς αριθμούς και ιστορική παρουσία μελών της ΕΕΜ οι δημόσιες υπηρεσίες και κρατικοί φορείς να διασφαλίζουν την επικοινωνία και στη γλώσσα των μελών της μειονότητας τόσο περισσότερο μάλιστα όταν επιβεβαιωμένα αυτά δεν γνωρίζουν τη γλώσσα του κράτους για διάφορους λόγους…
