Θα αναφερθώ και σε ένα άλλο θέμα, το οποίο δεν είναι μακριά από το πνεύμα της σημερινής συζήτησης. Μεταφέρω την ανησυχία των 1050 κατοίκων της ευγενικής και ιστορικής κοινότητας της Νίβιτσας.

Πήραν κι εκείνοι, όπως και οι υπόλοιποι πολίτες της χώρας, το μερίδιο της γεωργικής γης που τους αντιστοιχούσε από το 1991. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία με την επένδυση που επιχειρήθηκε το 2005 από την τότε κυβέρνηση και που έρχονταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα των κατοίκων, παραβιάζοντας αυθαίρετα το ιερό δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας.

Τι συμβαίνει σήμερα; Ο Γολγοθάς τους συνεχίζεται επί χρόνια. Έχουμε αποφάσεις που διαδέχονται η μια την άλλη, πρωτοδικείων κι εφετείων, αστικών δικαστηρίων και διοικητικών δικαστηρίων όπου όλες οι αποφάσεις ασυζητητί και κατηγορηματικά είναι με τη μεριά των κατοίκων. Τι συμβαίνει όμως; Ιδιοκτησίες έχουν και ιδιοκτησίες δεν έχουν δικαίωμα να τις αξιοποιήσουν, δεν μπορούν να χαίρονται την περιουσία τους.

Κατά τις τελευταίες εκλογές βρέθηκα μπροστά σε μια πραγματικότητα, όπου το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα μοίραζε τίτλους ιδιοκτησίας της γης. Επικεφαλής της επιχείρησης αυτής που στόχο είχε την υφαρπαγή της ψήφου ήταν ο υπερυπουργός – εξειδικευμένος στις επιχειρήσεις εκλογικής λεηλασίας εκ μέρους του ΣΚ, ο ίδιος ο κ. Γκικνούρι. Κι όλοι έλπιζαν ότι μετά την παραλαβή του τίτλου ιδιοκτησίας, θα ακολουθούσε και το επόμενο βήμα, να καταγραφούν και να λάβουν το πιστοποιητικό ιδιοκτησίας από το υποθηκοφυλάκιο. Και έκαναν τα σχετικά αιτήματα, όπως ορίζει ο νόμος, στα τοπικά υποθηκοφυλάκεια. Καμιά απάντηση. Απευθύνονται ξανά στα δικαστήρια, απευθύνονται ξανά στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, απευθύνονται ξανά στα γραφεία Γεωργίας. Τους λένε όλοι ότι έχουν δίκιο.

Απευθύνονται στη συνέχεια στα γραφεία εφαρμογής δικαστικών αποφάσεων για την εκτέλεση των αποφάσεων, ξανά σιωπή κι απραξία. Αποφασίσουν, παραπλανημένοι από την αχαλίνωτη προπαγάνδα του ΣΚ, στην πλατφόρμα της συγκυβέρνησης με τους πολίτες όπου για το ίδιο θέμα παίρνουν τρεις, τέσσερις ή και πέντε διαφορετικές απαντήσεις. Διότι σήμερα ασχολείται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, την επομένη το ίδιο το υπουργείο, τη μεθεπόμενη το τοπικό υποθηκοφυλάκειο. Λύση όμως δεν έρχεται από πουθενά, μόνο χασομέρι. Που σημαίνει παραπλάνηση και αρπαγή.