Δεν είναι απ’ τα σπουδαία και σημαντικά αλλά προφανώς αποτελεί δείκτη για το που βαίνουν και αποσκοπούν ορισμένες ρυθμίσεις χωροταξίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Δρόπολης. Είχαμε στο παρελθόν αναφερθεί και πάλι ότι μία απ’ τις βασικές εξελίξεις που δρομολογούνται αφορούν στην κατασκευή στον χώρο δικαιοδοσίας του Δήμου δύο μεσαίας δυνατότητας και ισχύος υδροηλεκτρικά έργα πάνω στον Πωγωνίσιο ποταμό. Με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει κανείς ότι οι διαδικασίες αδειοδότησης προχωρούν και τα αποτελέσματα της σχετικής κρατικής δημοπρασίας πρόκειται να επικυρωθούν στα μέσα Σεπτεμβρίου.
Η κατασκευή δύο φραγμάτων, η συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων ύδατος προς χρήση στις καλλιέργειες της πεδιάδας, η αναχάραξη των δρόμων συγκοινωνίας της περιοχής και άλλα σχετικά δεν είναι ζητήματα απλής οικολογικής ευαισθησίας. Είναι υποθέσεις που αφορούν στον επαπροσδιορισμό του οικονομικού τοπίου στην ευρύτερη περιοχή Πωγωνίου με προεκτάσεις στην πεδιάδα της Δρόπολης. Ως εκ τούτου θα έπρεπε ήδη η παρακολούθηση της υπόθεσης αυτής να αποτελεί ουσιαστική προτεραιότητα για το Δήμο εφόσον θα αποσκοπούσε την άντληση μεγίστου οφέλους για τους κατοίκους και τις κοινότητες της περιοχής όπως επίσης και την μεσοπρόθεσμη προστασία τους. Αντί αυτού σιωπή που γεννά εύλογα ερωτήματα για τον τρόπο πως έχει στηθεί το πολιτικό παίγνιο. Ενδεχομένως η στάση και η συμπεριφορά των υπηρεσιών του Δήμου όπως και αυτού του παρακείμενου του Λιμποχόβου να παζαρεύονται παρασκηνιακή στα Τίρανα. Επωφελούμενα από την αδιαφορία των κοινοτήτων, την ανεπάρκεια των υπηρεσιών των νεοσύστατων Δήμων να προσαρμοστούν σε προδιαγραφές νομικές, περιβαλλοντικές και τεχνικές τέτοιων απαιτητικών έργων τα εργολαβικά συμφέροντα με ακουμπήματα στην πολιτική θα προσπαθήσουν να έχουν όσο πιο εύκολο το τοπίο δράσης.
Την προηγούμενη εβδομάδα ωστόσο ανακοινώθηκαν αποφάσεις συναρμοδίων υπηρεσιών και Υπουργικού Συμβουλίου για την ανακήρυξη της Ζαγοριάς σε περιοχή Εθνικού Δρυμού. Για τους έχοντες γνώση των πραγμάτων αυτό προφανώς αναβαθμίζει τους κανόνες προστασίας και χρήσης του φυσικού πλούτου της περιοχής καθώς και του αποθέματος της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η κοιλάδα όμως αυτή ανάμεσα στα βουνά Λητζουριάς, Μπουρέτο και Νεμέρτσκας δεν αποτελεί παρά ενιαία γεωγραφική οντότητα μαζί με το τμήμα του Πωγωνίου (Πολύτσανη, Σωπική, Σχωριάδες, Χλωμός, Τσάτιστα και Μαυρόγερο). Το δεύτερο μάλιστα τούτο τμήμα είναι ακόμη μεγαλύτερου ενδιαφέροντος τόσο πολιτιστικής κληρονομιάς, θρησκευτικών μνημείων όσο και βιοποικιλότητας τόσο σε ότι αφορά τη δασική βλάστηση όσο και την πανίδα υδάτων και ξηράς. Επί το πλείστον δε έχει επωφεληθεί διασυνοριακών προγραμμάτων για την προβολή και προαγωγή του συγκεκριμένου αποθέματος ως δυνατότητα τουριστικής αειφόρου ανάπτυξης
Γιατί τότε δεν συμπεριλήφθηκε στην απόφαση αυτή;
Μια πρώτη υπόθεση θα αφορούσε στο γεγονός ότι ήδη στην περιοχή έχουν συντελεστεί πράξης εκτεταμένου σφετερισμού με την αναγνώριση σε υποτιθέμενους ιδιοκτήτες μεγάλων δασικών εκτάσεων. Πρέπει τώρα να ανοίξει εύκολα και ο δρόμος να τις εκμεταλλευτούν χωρίς κριτήρια και όρους την ξυλεία.
Μια δεύτερη συνδέεται αμέσως με τα τεκταινόμενα στο πεδίο που στην εισαγωγή αναφέραμε αυτό της κατασκευής των φραγμάτων και των υδροηλεκτρικών έργων. Εάν η περιοχή εντάσσονταν στην υψηλών απαιτήσεων όρων προστασίας του Εθνικού Δρυμού τότε οι σχετικές εγκρίσεις και άδειες περιβαλλοντολογικού χαρακτήρα για τα έργα θα ήταν δύσκολες έως αδύνατες.
