Σε Τίρανα, Πρίστινα και Σκόπια οι τουρκικές διπλωματικές αντιπροσωπείες οργάνωσαν πομπώδεις δεξιώσεις για να μνημονεύσουν την 30η Αυγούστου, κατά τη δική τους εκδοχή, Ημέρα Νίκης και των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας.

Μπορεί η αντιπροσώπευση στις τρεις αυτές δεξιώσεις των οποίων προϋσταντο οι κατά τόπους διαπιστευμένοι πρεσβευτές να ήταν σε διαφορετικό επίπεδο (και αυτό έχει το συμβολισμό και τη σημασία του» το περιεχόμενο όμως ήταν πανομοιότυπο. Και στις τρεις αναγνώστηκε το μήνυμα του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενώ οι ομιλίες των Πρεσβευτών ήταν αντίγραφο η μια της άλλης.

Ενώ στα Τίρανα που ακολουθούν την πιο φιλοτουρκική πολιτική στην περιοχή, η Κυβέρνηση δεν εκπροσωπήθηκε (συμετείχαν διάφοροι βουλευτές και ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων) στην Πρίστινα δεν έλειψε ούτε ο Πρωθυπουργός Ραμούς Χαραντίναϊ που είχε πάρει αποστάσεις απ’ την τουρκική πολιτική μετά την απαγωγή απ’ τις μυστικές υπηρεσίες της τούρκων υπηκόων που εργάζονταν στο Κόσοβο! Οι δηλώσεις του μάλιστα ήταν ένθερμες. Και στα Σκόπια συμμετείχε ο Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, αλλά και ο Πρόεδρος της Ισλαμικής Κοινότητας της χώρας.

Πέραν της εξύμνησης των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας τους, οι Πρεσβευτές στην ομιλία τους επεσήμαναν ότι γι αυτούς η γιορτή αυτή αποτελεί απόδειξη της δυναμικότητας του Τουρκικού έθνους και της δυνατότητας του να αναγεννάτε. Συνέδεσαν δε τη σημασία της ημέρας με το πραξικόπημα του καλοκαιριού 2016. Εδώ μάλιστα γι άλλη μια φορά υπενθύμισαν στις παρούσες πολιτικές ηγεσίες των συμμαχικών τους κυβερνήσεων την υποχρέωση για περισσότερη συνεργασία στην αποξήλωση των δικτύων του Γκιουλέν, ως επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση που επιχείρησε την αποσταθεροποίηση της Τουρκίας.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στόχος των εκδηλώσεων αυτών, που στα Τίρανα έγιναν στην Πρεσβεία της Τουρκίας ενώ στις άλλες πρωτεύουσες σε μεγάλα ξενοδοχεία, είναι για ακόμη μια φορά οι αλβανικοί πληθυσμοί όπου με σαφήνεια οι Τούρκοι επιδιώκουν να σφετεριστούν και να τους καταστίσουν όχι μόνο μοχλούς πιέσεων στην περιοχή αλλά να τους συνδέσουν οριστικά στο νεοθωμανικό τους σχέδιο και όραμα.

Εδώ έγκειται και η αντιφατικότητα: η 30 Αυγούστου δεν αποτελεί παρά την ημέρα που ο τουρκικός στρατός του Κεμάλ Ατατούρκ διέπραξε τις γνωστές βαρβαρότητες στην Μικρά Ασία και δη στη Σμύρνη. Διέπραξε στην ουσία γενοκτονία και βίαιο ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πλέον φυσικές του κοιτίδες. Έτσι για την πολιτισμένη ανθρωπότητα και την Ευρώπη η ημέρα αυτή αποτελεί όνειδος και παράδειγμα προς αποφυγή.

Οι Τούρκοι μπορεί να καυχώνται γι αυτό. Οι Αλβανοί όμως γιατί να παρασυρθούν σ’ αυτή την παγίδα; Από άγνοια ή όντως θέλουν να θεωρούνται κομμάτι της αποτροπιαστικής ιστορίας της Οθωμανικής αλλά και της νέας Τουρκίας των Ατατούρκ και Ερντογάν;