Απόλυτα ανησυχητικά είναι τα στοιχεία της EuroStat σε ότι αφορά τη διάθεση απομάκρυνσης απ’ την Αλβανία των πολιτών της, όπως προκύπτουν απ’ τις αιτήσεις τους για άσυλο στην ΕΕ. Μάλιστα υπάρχει ένα σημαντικό στατιστικό εύρημα σε ότι αφορά την Ελλάδα. Για το πρώτο εξάμηνο 2018, είναι η δεύτερη χώρα της ΕΕ όπου οι αλβανοί πολίτες ζητούν άσυλο εγκατάστασης. Στην Ελλάδα της κρίσης το πρώτο εξάμηνο 2018 ζήτησαν άσυλο 800 (20% του συνολικού αριθμού που αιτήθηκαν στην ΕΕ) Αλβανοί πολίτες επί συνόλου 19 000 πολιτών, ενώ προηγείται η Γαλλία ως προορισμός 1500 αιτούντων άσυλο.
Εκείνο το στοιχείο όμως που αποδεικνύει ότι η Αλβανία παρά τις προσπάθειες της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι κοινωνική κόλαση, είναι η αναλογία επί του πληθυσμού των ανθρώπων που ήδη την έχουν εγκαταλείψει και έχουν μάλιστα προχωρήσει τις διαδικασίες εγκατάστασης σε χώρες της ΕΕ. Με βάση τα ανανεωμένα στοιχεία της EuroStat, την εκτίμηση της Παγκόσμιας Τράπεζας για τον πληθυσμό της Αλβανίας και τους υπολογισμούς του εξειδικευμένου περιοδικού στην οικονομική και κοινωνική έρευνα “Monitor”, 6.5 πολίτες ανά 1000 κάτοικους της Αλβανίας έχουν αιτηθεί άσυλο στην ΕΕ!!! Είναι η πρώτη χώρα ανά τον κόσμο με βάση αυτό το δείκτη αναλογίας δεδομένου ότι η Συρία είναι δεύτερη με 4.7πολίτες/1000 κάτοικους, η Γεωργία τρίτη με 3.9 και έπεται η Ερυθραία με 3.6.
Πρόκειται για τον καλύτερο ανιχνευτή της και αποδεικτικό της κατάστασης που διανύει η κοινωνία στην Αλβανία. 19 000 νέες αιτήσεις ασύλου στην ΕΕ έναντι 135 000 του συνολικού αριθμού από μια χώρα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής ηπείρου, χωρίς ένοπλες συγκρούσεις και επί το πλείστον με προοπτική ένταξης και ενσωμάτωσης.
Σαφώς γίνεται λόγος για μια τραγική πολιτική κατάσταση δεδομένου ότι το στοιχείο αυτό καταδεικνύει αν μη τι άλλο όχι μόνο την κοινωνική κατάσταση, την έλλειψη εργασίας αλλά κυρίως την απώλεια πεποίθησης του λαού και της κοινωνίας ότι δύναται να μεταβληθούν προς το καλύτερο τα πράγματα. Εν τούτοις όμως η κυβέρνησης παρόλο που είναι ο βασικός υπαίτιος που οδηγεί τους πολίτες στο να εγκαταλείψουν τη χώρα, και γενικότερα η πολιτική τάξη δεν δίνουν καμιά σημασία στα στοιχεία αυτά που σε ότι αφορά στην εγκυρότητα τους δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση.
Να σημειωθούν δύο ακόμη παράμετροι του φαινομένου που καθιστούν ακόμη πιο ανησυχητικά τα δεδομένα: προφανώς οι πολίτες που φεύγουν είναι σχετικά νέοι στην ηλικία πράγμα που στερεί απ’ τη χώρα το ενεργητικό της δυναμικό και ως εκ τούτου σε οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης αναληφθεί θα στερείται το βασικό παράγοντα που είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Κατά δεύτερο λόγο συρρικνώνεται ταχέως η αποκαλούμενη μεσαία τάξη, στο βαθμό που αυτή υφίσταται στην Αλβανία, καθώς δεν ανέχεται την γενική κατάσταση επί μακρόν. Επιστήμονες, καταρτισμένο επαγγελματικά προσωπικό, επιχειρηματίες εγκαταλείπουν αναζητώντας περισσότερη ηρεμία και ασφάλεια καθώς και προοπτική για τα παιδιά, αφήνοντας σε δεύτερη πλέον θέση το ζήτημα του εισοδήματος και οικονομικού όφελος.
