Χωρίς καμιά λογική η ιστοσελίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς και δη το Γραφείο επί των Αιρέσεων αυτής, επιδίδεται εδώ και μερικές εβδομάδες σε μια άνευ ουσιαστικού λόγου και χωρίς καμιά βάση σε προσβλητικές επιθέσεις κατά του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. κ. Αναστασίου. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς προφανώς κρύβεται πίσω απ’ το δάκτυλο του, διότι προφανώς η ιστοσελίδα και οι συνεργάτες στο Γραφείο αυτό τελούν υπό τη δική καθοδήγηση και για λογαριασμό του.
Χωρίς να σταθεί κανείς στο γεγονός που άπτεται εκκλησιαστικής φύσης ζητημάτων δεοντολογία, όπως εν προκειμένω ξένη Μητρόπολη να παρεμβαίνει σε θέματα όχι απλά μιας άλλης μητρόπολης αλλά άλλης Αυτοκέφαλης τοπικής Εκκλησίας, έκπληξη προκαλεί αυτή η εμμονή του συγκεκριμένου επίσκοπου να ανακαλύπτει συνεχώς εχθρούς. Θέλοντας να κάνει εντύπωση μάλιστα καταπιάνεται με διακεκριμένους ανθρώπους στο χώρο της πνευματικής δράσης, της ιεραποστολής, της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και δραστηριότητας, τους προβεβλημένους δηλαδή στο κοινό, όπως εν προκειμένου ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας. Ζήλια ή συμπεριφορά μικρών που θέλουν να δείχνουν μεγάλοι. Ζήλια και φθόνος λοιπόν για την επιτυχία ανθρώπων, επιτυχία και προβολή όμως που είναι στην υπηρεσία της Ορθοδοξίας και των πιστών γενικά και ειδικά στην Αλβανία. Και η ζήλια οδηγεί κατά κανόνα στη γελοιοποίηση.
Ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου σε Πανεπιστήμιο της χώρας, στο Αριστοτέλειο στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου ανέλυσε το φαινόμενο του θρησκευτικού πλουραλισμού στην Οικουμένη και τη θέση της Ορθοδοξίας έναντι της πραγματικότητας αυτής, με όλη τη σχετική λάμψη της εκδήλωσης φαίνεται να προκαλεί φθόνο ακόμη και σε περιβάλλοντα εκκλησιαστικά που νομίζει κανείς ότι είναι απαλλαγμένα και θεραπευμένα από σχετικές πνευματικές ασθένειες.
Και είναι ενδεικτικό ότι μάλλον οι τιμές που αποδόθηκαν στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο από σώμα διαπρεπών επιστημόνων και ανθρώπων του πνεύματος, όπως το ακαδημαϊκό προσωπικό του εν λόγω Πανεπιστημίου προκάλεσαν φθόνο, διότι οι εμβριθείς αναλύσεις του Αρχιεπισκόπου για το θρησκευτικό φαινόμενο αποτελούν γεγονός για πολλές δεκαετίες. Οι αναλύσεις του αυτές, από επιστημονικής και θεολογικής προσέγγισης έχουν αφενός αναγνωριστεί και αποτελούν πρωτότυπες εργασίες αφετέρου δε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αναδεικνύουν την θέση της Ορθόδοξης πίστης ως τη μοναδική αλήθεια μέσα στο σύνθετο παγκόσμιο τοπίο.
Μόνο με την καλή γνώση των πραγμάτων δύναται κανείς να προσανατολιστεί σωστά και να επαυξήσει την απόδοση της ιεραποστολικής εργασίας.
Το να αρνείσαι να βλέπεις τα πράγματα όπως έχουν σε οδηγεί σε λάθος δρόμο και στερεί τη δυνατότητα να στοχάζεσαι. Και ο Αναστάσιος έχει στοχασμούς για την Ορθοδοξία εν συνόλω και την Εκκλησία που ο Θεός έταξε να διακονήσει, μια Εκκλησία που γεννήθηκε εκ του μηδενός χάρη στη δική του αγάπη και αυτοθυσία.
Έχουν καταγραφεί οι αγώνες και οι θυσίες του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για την Ορθοδοξία που καμιά σχέση δεν έχουν με το κουτσομπολιό, το παρασκήνιο και τόσο λιγότερο με κακόβουλες επιθέσεις.
Τα λιμάνια και δη αυτό του Πειραιά αποτελούν κέντρα έντονης ανταλλαγής όχι μόνο εμπορευμάτων αλλά κυρίως πολιτισμών και ιδεών. Γίνονται έτσι κι αλλιώς κοσμοπολίτικα κέντρα. Χαρακτηριστικό τους είναι η δημιουργία κοινωνιών που ανοίγονται και δεν διακατέχονται από υποθετικούς φόβους. Έτσι μέσα στο κλίμα αυτό φαίνεται να δημιουργήθηκε και ο χαρακτήρας του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, που καμαρώνει για την Πειραιώτικη καταγωγή του.
Στα χρόνια όμως ακόμη μεγαλύτερης ζύμωσης, γρήγορης ανταλλαγής των πληροφοριών, πολύ πιο ανοιχτών κοινωνιών κ.α. όπως η εποχή που ζούμε, ο τοπικός επίσκοπος Πειραιώς δείχνει να κινείται κόντρα στη λογική.
Οι αγώνες του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για μια ζωντανή, ανοιχτή, τολμηρή και γνήσια κυρίως Ορθοδοξία είναι γνωστοί. Γι αυτό και επιθέσεις ύπουλες και πισώπλατα κτυπήματα ναι μεν ικανοποιούν μικρές – μικρές ομάδες εθελοτυφλούντων δεν μπορούν όμως να αμαυρώσουν την πραγματικότητα.
Ο φανατισμός δεν είναι κάτι που προσβάλει άλλα θρησκευτικά περιβάλλοντα. Και ο Πειραιώς έχει μιλήσει για το φανατισμό σε άλλες θρησκείες και ειδικά στο μουσουλμανικό κόσμο. Θα πρέπει όμως να προσέξει κανείς και το φανατισμό, τις εμμονές και τη σκληροκαρδία και στα ημέτερα περιβάλλοντα.
Η Ορθοδοξία έχει ανάγκη από αγώνες που κυρίως δίνονται σε χώρους όπως αυτός της Αλβανίας και όχι από βολικές θέσεις με υποτιθέμενους εχθρούς στο εσωτερικό της. Εάν αυτό συμβαίνει τότε πρόκειται για Δονκιχωτισμό και είναι ευκόλως εννοούμενο στην προκειμένη ότι ο Πειραιώς κινδυνεύει εάν όχι να γίνει τόσο γνωστός όσο και ο Δον Κιχώτης. Ίσως να ικανοποιηθεί το πάθος του για δημοσιότητα και αναγνώριση …αλλά θα έχει γελοιοποιηθεί.
Στα σκληροτράχηλα βουνά της Αλβανίας, εκεί που η αντιπαράθεση με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες, τις αιρετικές ομάδες και κυρίως που το σκοταδισμό του Ισλάμ είναι οι πραγματικοί αγώνες για την Ορθοδοξία. Απ’ τη βολή μιας Μητρόπολης που την είχε με τόσο χάρη προικίσει ο συγχωρεμένος πρώην Πειραιώς Καλλίνικος και την ασφάλεια που παρέχει η Ελλάδα, είναι εύκολο να φωνασκείς για να ηρωοποίησε. Στα μικρά χωριά και ζώντας τον πόνο των φτωχών ανθρώπων της υπαίθρου, αγωνιζόμενος όπως ο Αναστάσιος, για τριάντα σχεδόν χρόνια μέσα σε χαράδρες να βρεις και το τελευταίο χαμένο πρόβατο, μαρτυρείται η Ορθοδοξία στα πρότυπα που ο Χριστός την παρήγγειλε. Εδώ θέλει κότσια.
Θέλει όμως και σοφία και χάρισμα πλούσιο να την καταθέτεις και σε άλλα περιβάλλοντα. Εκεί όποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει τα αρνείται σφάλλοντας, όπως εν προκειμένω ο Πειραιώς. Τη δειλία του θέλει να τη μετατρέψει σε σύνδρομο φόβου για την κοινωνία. Πρόκειται για περιβάλλοντα διαθρησκευτικού διαλόγου και οργανισμούς χριστιανών όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η Διάσκεψη Ευρωπαϊκών Εκκλησιών κ.α.
Πόσοι ιεράρχες, Ορθόδοξοι θεολόγοι κ.α. μιλούν με ιδιαίτερο σεβασμό ομολογώντας ότι ο Αναστάσιος χωρίς την παραμικρή έκπτωση απ’ τις θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς προσποίηση αλλά με όλη την παρρησία, την κατάρτιση ειδικά και το σθένος, στα περιβάλλοντα αυτά έδωσε άλλον αέρα για τους Ορθοδόξους. Σε καιρούς μάλιστα που η Ελλάδα ήταν φτωχή και ταλαιπωρημένη, που η Ορθοδοξία ήταν παρεξηγημένη και αναζητούσε το ρόλο και το λόγο της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
