Φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι χειρισμοί που ο Πρωθυπουργός κ. Έντι Ράμα κάνει προκειμένου εντοπίσει πρόθυμους και τους ωθήσει ώστε να πληρώσουν τις θέσεις στη Βουλή των παραιτηθέντων βουλευτών της αντιπολίτευσης στοχεύουν και πάνε πολύ πιο πέρα απ’ την τυπική συμπλήρωση των κενών θέσεων. Δεν είναι ζήτημα τυπικότητας προκειμένου τεχνητά ξεπεραστεί το ζήτημα παράτυπης και παράνομης σύνθεσης της Βουλής. Εξ άλλου και ο ίδιος είναι συνειδητός ότι δεν πρόκειται να φτάσει τον αριθμό των 140 εδρών της πλήρους συνθέσεως άρα να μην προκύψει ζήτημα συνταγματικής τάξης.
Με δεδομένο ότι δεν πρόκειται να βρεθούν οι πρόθυμοι για την πλήρη αντικατάσταση των βουλευτών της αντιπολίτευσης, τότε θα προκύψει θέμα. Όπως ευστόχως διαπιστώνει ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλης Ντούλες, έμπειρος εξ άλλου κοινοβουλευτικός πολιτικός, αργά ή γρήγορα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα κληθεί να διαπιστώσει την ανωμαλία και να κηρύξει παράτυπη τη σύνθεση της Βουλής άρα και το κλείσιμο της κοινοβουλευτικής περιόδου και την κήρυξη πρόωρων εκλογών για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης.
Εφόσον το Συνταγματικό Δικαστήριο στη χώρα έχει διαλυθεί και ο χρόνος της επανασύνθεσης του μάλλον θα είναι μακρύς εγγυητής της συνταγματικής ομαλότητας είναι ο Πρόεδρος βάση των αρμοδιοτήτων του.
Ας επιστρέψουμε όμως στην προσέγγιση των προθέσεων του Πρωθυπουργού με βάση την ανάγνωση που εκείνος κάνει της προκείμενης πολιτικής κρίσης που δύναται μετατραπεί σε οδυνηρή αναστάτωση. Ο Ράμα διακατεχόμενος από αυταρχισμό και αντιλήψεις μονοκρατορίας δείχνει να επιχειρεί την δημιουργία κοινοποιημένης αντιπολίτευσης.
Διαχέεται με τρόπο στην κοινή γνώμη ότι οι επιλογές των ατόμων που έχουν δεχτεί να λάβουν το χρίσμα του βουλευτή αντικαθιστώντας τους θεσμικά εκπροσώπους του ΔΚ και του Κινήματος Ένταξης, δεν είναι μεμονωμένες επιλογές. Θα επιχειρήσουν τη συγκρότηση κοινοβουλευτικών ομάδων άρα κατά τον τύπο θα λειτουργήσουν ως θεσμική αντιπολίτευση με ορισμένο όμως το ρόλο τους απ’ την κυβέρνηση και σύμφωνα με τις βουλές και τους πολιτικούς του Ράμα. Προφανώς πρόκειται για γελοίο πλην όμως κι επικίνδυνο εγχείρημα. Πρόσκαιρο μεν αλλά που μπορεί να επιφέρει νομικές συνέπειες και τετελεσμένα εψηφισμένων νομοθετημάτων.
Ένας απ’ τους βουλευτές – παραφυάδα που δέχτηκε το χρίσμα, ο Γρ. Καραμέλιος εξ άλλου με δηλώσεις του μπορεί να επιχείρησε να δείξει μεγαλύτερο απ’ ότι του αντιστοιχεί πολιτικό διαμέτρημα, την ημέρα της ορκωμοσίας του, αλλά στην ουσία αποκάλυψε το βάθος της συναλλαγής και τους στόχους της επιχείρησης πλήρωσης της Βουλής απ’ το Ράμα. Στην προκειμένη περίπτωση περισσότερο επιβεβαιώνεται η λαϊκή ρήση ότι «από κουτό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια» παρά αποδεικνύεται η πιθανότητα γύρω απ’ τον Καραμέλιο και τους άλλους μικρού πολιτικού διαμετρήματος που ακολουθούν το παράδειγμα του να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Συγκεκριμένα ο Καραμέλιο δήλωσε πως πρόκειται μαζί με άλλους βουλευτές που αυθαίρετα ο Ράμα τους έχει χρήσει ως αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο, θα ασκήσουν σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή στην Κυβέρνηση και τις επιλογές της. Ωστόσο όμως «διευκρίνισε» πως θα υπερψηφίζουν νομοθετήματα που θα αφορούν στην επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ενταξιακής πορείας της χώρας. Ως τέτοια ανέφερε μάλιστα ονομαστικά: την μεταρρύθμιση της εκλογικής νομοθεσίας καθώς επίσης οτιδήποτε είναι απαραίτητο για την εμβάθυνση και υλοποίηση της μεταρρύθμισης του δικαστικού συστήματος.
Αυτά τα δύο θέματα ωστόσο είναι που οδήγησαν την αντιπολίτευση στην παραίτηση απ’ τη Βουλή και τη συνεχή διαμαρτυρία της κοινωνίας. Οι προτάσεις της Κυβέρνησης και προσωπικά του Ράμα πάνω σ’ αυτά τα δύο ζητήματα είναι που έχουν εξοργίσει την αντιπολίτευση καθότι στην ουσία είναι ραμμένα και γραμμένα στα μέτρα που η Κυβέρνηση θέλει ώστε και να μπορεί «νόμιμα» να χειραγωγεί τις εκλογές και να ελέγξει τους απαραίτητους διορισμούς στο δικαστικό σώμα, άρα να ελέγξει μακροπρόθεσμα τη δικαστική εξουσία.
Το περίβλημα της ευρωπαϊκής ένταξης και άλλα τινά είναι το ζαχαρωτό περικάλυμμα που κάνουν οι χρησμένοι ως αντιπολιτευόμενοι βουλευτές που έχουν δεχτεί τη συναλλαγή Ράμα. Ωστόσο τούτα τα μαγειρέματα μαζί με την πρόθεση της Κυβέρνησης ώστε κατά παρόμοιο τρόπο να στήσει χωρίς την θεσμική αντιπολίτευση τοπικές εκλογές στα τέλη του Ιούνη, δεν λειτουργούν ως μέτρα πολιτικής πίεσης προς τα διαμαρτυρόμενα κόμματα ώστε να επανέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου. Ο Πρωθυπουργός φαίνεται διαβάζει εντελώς αντίθετα τις εξελίξεις και επιδιώκει να τις χρησιμοποιήσει για την ικανοποίηση ενδόμυχων επιθυμιών του για αυταρχική διαχείριση όλου του δημοσίου βίου.
Ειδικά η επιμονή να διενεργήσει τις προγραμματισμένες εκλογές στα τέλη Ιουνίου για την τοπική αυτοδιοίκηση, με σχήματα που εκείνος θα επιλέξει θα λειτουργήσει ως θρυαλλίδα για τη διάχυση της κρίσης εκτός των ελεγχόμενων πολιτικών περιθωρίων διαχείρισης. Έως τότε βέβαια υπάρχει πολιτικός χρόνος και ίσως επιβληθούν οι κανόνες της λογικής.
