Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος για τη Romfea.gr

Επί πολλά χρόνια, ο αείμνηστος Θωμά Χρήστος, με καταγωγή από την Πρεμετή (γεννημένος το 1936), καθηγητής παιδιατρικής καρδιολογίας, συνεργάστηκε από την ίδρυσή της με την Κλινική «Ευαγγελισμός» της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας στα Τίρανα και θεράπευσε, αφοσιωμένος στο ιατρικό του καθήκον, αλλά και με ζήλο πίστης, χιλιάδες παιδιά.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία, εκπροσωπώντας τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, προεξήρχε ο Επίσκοπος Βίλιδος Άστιος.

Μάλιστα μετέφερε συλλυπητήριο μήνυμα του Μακαριωτάτου, όπου, μεταξύ άλλων, τονιζόταν η επαινετή προσφορά του εκλιπόντος, σε επιστημονικό και ηθικό επίπεδο, τόσο στην Κλινική της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που ήταν ένα από τα διαλεχτά μέλη της, όσο και στην ιατρική κοινότητα της χώρας, αλλά κυρίως στα άρρωστα παιδιά.

Στα επιτεύγματα, τα προσόντα και τον ανθρωπισμό του μακαριστού γιατρού, αναφέρθηκε, στην επικήδεια ομιλία του, ο συνάδελφός του και παλαιός φίλος του Ρόμπερτ Άντονι, πρόεδρος του Συλλόγου Ορθόδοξων Διανοουμένων Αλβανίας.

Ο αλησμόνητος γιατρός, για τον οποίο όλοι είχαν αισθήματα συμπάθειας, δεν έκλεισε ποτέ τα μάτια του μπροστά στην ωμή πραγματικότητα, δεν στρουθοκαμήλιζε, αλλά με όλες του τις δυνάμεις βοηθούσε κάθε ψυχή στις δύσκολες στιγμές της.

Ως επιστήμονας και ως άνθρωπος διακρινόταν από αρετές.

Είχε καλή καρδιά, ψυχραιμία στη σκέψη, ελευθερία στην κρίση, σεβόταν και διεκδικούσε την αλήθεια, ενώ αναγνώριζε ως πολύτιμο στοιχείο στη ζωή τον παράγοντα της πίστης. Παρά την καταξίωσή του δεν ειδωλοποίησε το «εγώ» του και τις ικανότητές του, αλλά διατήρησε φρόνημα ταπεινό.

Η ταπεινότητά του, που δήλωνε την απουσία της υπερηφάνειας, τον οδήγησε στο να καταλάβει το τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος και να αναγνωρίσει το μεγαλείο του Θεού και να ζήσει ως τίμιος και ειλικρινής χαρακτήρας.

Ο Θεός τον είχε προικίσει με σοφία και τον αξίωσε να χρησιμοποιεί τη δύναμη του νου του για να δίνει σωστές λύσεις στα προβλήματα.

Επειδή η σοφία του στηριζόταν στην αγνή πίστη του Χριστού, δεν ήταν αδύναμη και ανήμπορη, αλλά ήταν σοφία που λύτρωνε, που έσωζε, που ελευθέρωνε, που χαρίτωνε, που χαροποιούσε.