24 Ιουνίου 1992: Η εκλογή του Αναστασίου – Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Δημοσιεύθηκε: 24/06/2020 11:55 Τελευταία Ενημέρωση: 24/06/2020 15:29 Από: Tachydromos

Του Τιμίου Προδρόμου τη Γέννηση γιορτάζει σήμερα η Ορθόδοξος Εκκλησία ενώ για την τοπική Εκκλησία στην Αλβανία είναι επί το πλείστον μια ημερομηνία σταθμός. Σταθμός στην πορεία της αναγέννησης και ανασύστασης της μετά του πολυετείς διωγμούς απ’ το αθεϊστικό κομουνιστικό καθεστώς.

Πρόκειται για την Εκλογή του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. κ. Αναστασίου, που έως τότε και για ένα χρόνο ήταν Πατριαρχικός Έξαρχος στην Ορθόδοξο Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Αλβανίας.

Είναι στην ουσία η βάση και η αρχή για την ανασύσταση της τοπικής Εκκλησίας δεδομένου ότι ο διωγμός είχε καταλύσει τις δομές της ενώ δεν υπήρχε μεταξύ των εντοπίων κανένα έτοιμο πρόσωπο για το αξίωμα του αρχιερέα. Ως εκ τούτου η Εκκλησία υπήρχε μόνο κατ όνομα και ανάμνηση.

Απ’ την άποψη αυτή η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έχων την αρμοδιότητα αλλά και την υποχρέωση ως Μητέρα Εκκλησία που είχε παραχωρήσει στην Εκκλησία της Αλβανίας το Αυτοκέφαλο, είναι ιστορικής σημασίας. Μπορεί για τον πιστό λαό της χώρας η προσοχή να στρέφεται στην Ενθρόνιση που έλαβε χώρα στις 2 Αυγούστου του ίδιου έτους, αλλά από εκκλησιαστικής άποψης η Εκλογή του Αναστασίου και αποδοχή λίγες μέρες αργότερα δια του Μεγάλου Μηνύματος της αποστολής είναι το θεμέλιο για την κανονική ανασύσταση της Εκκλησίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ενώ ετοιμαζόταν να επιστρέψει στα καθήκοντα του στο Πανεπιστήμιο, καθώς είχε συμπληρώσει ένα χρόνο ως Έξαρχος και είχε εκπληρώσει την αποστολή του έλαβε την πρόταση απ’ το Πατριαρχείο. Καλά καταρτισμένος στην Ιεραποστολή, υπεύθυνος έναντι της ιστορικής πρόκλησης και κυρίως συνεπής προς την παράδοση της Εκκλησίας έθεσε τότε τρεις προϋποθέσεις για την αποδοχή: την θέληση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την δεδηλωμένη επιθυμία προς τούτο του εντοπίου ποιμνίου της Εκκλησίας, την συγκατάθεση της πολιτείας της Αλβανίας.

Διέβλεπε μάλλον στο βάθος όσων θα ακολουθούσαν και είχε πλήρως κατανοήσει σε τι συνθήκες επρόκειτω να εξελιχθεί η προσπάθεια και η αποστολή αυτή.

Θέλει χώρο και χρόνο πολύ να περιγραφούν οι συνθήκες υπό τις οποίες ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος καλούνταν να σηκώσει το βάρος της προσπάθειας για την εκ του μηδενός και κάτω απ’ αυτό ανασύστασης της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας. Όλα ήταν τόσο αποκαρδιωτικά. Κυριολεκτικά η μόνη ελπίδα ήταν στην αγάπη και το έλεος του Θεού!

Ίσως ακριβώς επειδή ο Αρχιεπίσκοπος έδειξε τέτοια υπακοή στο θέλημα Του και γι αυτό η Χάρις του Κυρίου στη συνέχεια άνοιξε δρόμους και μέσα σε ένα τοπίο εμποτισμένο με τόσες ιστορικές παρεξηγήσεις, τόσο ανθελληνισμό, χωρίς στην ουσία κανένα πόρο και κυρίως την εποχή εκείνη χωρίς καμιά δυνατότητα ανθρωπίνου δυναμικού κατάλληλου, η Ορθόδοξος Εκκλησία όχι μόνο αναστήθηκε. Γνωρίζει σήμερα λάμψη που σχεδόν δεν είχε ποτέ απ’ το Βυζάντιο και μετά σ’ αυτό το κρίσιμο χώρο της Αδριατικής.

Αναδημοσιεύουμε για την ιστορική ακρίβεια λίγες σειρές απ’ το βιβλίο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου «Η Ανασύσταση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας (1991 – 2016)» των Εκδόσεων «Ανάστασις».

Με τις ευχές για τον Μακαριώτατο να έχει υγεία πολύ διότι η αποστολή συνεχίζεται και η Εκκλησία έχει ανάγκη το φωτισμό και τη σοφία Του!

«…Τον Μάιο του 1992 ο Πατριαρχικός Έξαρχος ετοιμαζόταν να επιστρέψει στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα. Τότε, κλήρος και λαός της Αλβανίας, ανεξαρτήτως καταγωγής, τον παρεκάλεσαν να παραμείνει και να αναλάβει το έργο ανσυγκροτήσεως της καθημαγμένης Εκκλησίας. Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Αλβανίας (ορισθείσα από το Γενικό Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και αποτελούμενη από τους οικονόμους π. Κοσμά Κίριο, π. Γκάκιο Πέτρη, τον θεολόγο Δημήτριο Μπεντούλη και τον π. Ιωάννη Τρεμπίτσκα) επισκέφθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (5-8.6.1992), για πρώτη φορά μετά τον διωγμό, και ζήτησε την εκλογή του Πατριαρχικού Εξάρχου ως προκαθημένου της.

…Στις 24.6. 1992, κατόπιν προτάσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε παμψηφεί αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας τον μέχρι τότε Πατριαρχικό Έξαρχο (και εν τω μεταξύ ανυψωθέντα σε μητροπολίτη Ανδρούσης) Αναστάσιο Γιανουλάτο και τους αρχιμανδρίτες Χριστόδουλο Μουστάκα μητροπολίτη Κορυτσάς, Αλέξανδρο Καλπακίδη μητροπολίτη Αργυροκάστρου και Ιγνάτιο Τριάντη μητροπολίτη Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης. Η αλβανική κυβέρνηση αντέδρασε έντονα, διότι θεώρησε έξωθεν επιβολή ελληνικής ηγεσίας σε μία από τις τρεις μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες της χώρας. Τελικά, ο πρόεδρος της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα με σαφήνεια δήλωσε στον εψηφισμένο αρχιεπίσκοπο (30.6.1992) όσο και στην τριμελή Πατριαρχική αντιπροσωπεία (αποτελούμενη από τους σεβασμιώτατους Μητροπολίτες Πέργης κ. Ευάγγελο, Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα και Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Ηλία (Κάτρε) που τον επισκέφθηκε ευθύς αμέσως (4.7.1992) ότι δέχεται την εγκατάσταση του αρχιεπισκόπου Αναστασίου, αλλά επ’ ουδενί συγκατατίθεται στην έλευση άλλων ιεραρχών ελληνικής καταγωγής. Ο νέος αρχιεπίσκοπος, αφού έδωσε το Μέγα Μήνυμα στο Φανάρι (12.7.1992), ενθρονίστηκε στον Καθεδρικό Ναό των Τιράνων (2.8.1992), με την παρουσία των κληρικών και λαϊκών εκπροσώπων όλων των επαρχιών της Αλβανίας…

…Κατά καιρούς, ορισμένοι, χωρίς καμιά εκκλησιαστική και θεολογική παιδεία, επιχειρούν να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα της εκλογής και ενθρονίσεως του Αρχιεπισκόπου, βασικά, λόγω της ελληνικής του καταγωγής. Για να μην υπάρχει το παραμικρό περιθώριο περαιτέρω συζητήσεως, θα επεκταθούμε αναλυτικότερα στο θέμα αυτό. Όταν επί 23 ολόκληρα χρόνια η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας είχε πλήρως διαλυθεί, η μόνη εκκλησιαστική αρχή που είχε την αρμοδιότητα να αναλάβει πρωτοβουλία για την ανασύσταση της ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, Διότι αυτό αφενός είχε παραχωρήσει την Αυτοκεφαλία το 1937 και αφετέρου, είναι υπεύθυνο για τις εν ανάγκη ευρισκόμενες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες- όπως αδιαλείπτως αναγνωρίζεται από όλον τον Ορθόδοξο κόσμο…

…Η εκλογή του Αρχιεπισκόπου, η οποία έγινε στις 24 Ιουνίου 1992 υπήρξε, σύμφωνα με τα ισχύοντα της Ορθοδοξίας, ένα τετελεσμένο εκκλησιαστικό γεγονός και κοινοποιήθηκε με επίσημα Πατριαρχικά γράμματα σε όλες τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, για να περιλάβουν στα δίπτυχα τους, ύστερα από 40 χρόνια απουσίας, το όνομα της Εκκλησίας της Αλβανίας και το όνομα του Προκαθημένου της, ο οποίος ανελάμβανε την εκ των ερειπίων ανασύσταση της. Η διαδικασία εκλογής συμπληρώθηκε με την απόφαση απονομής στον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας του τίτλου «Μακαριωτάτου» (αρ. πρωτ. 1092/24.6.1992)…».

Κοινοποίηση

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ

Live Stream

Coming Soon