20 χρόνια προσφορά στην παιδεία και την κοινωνία - Το Οικοτροφείο – Κολλέγιο «Θεοτόκος – Ρόδον το Αμάραντον»

Πρώτη ημέρα μια ιδιαίτερης σχολικής χρονιάς φέτος και ευκαιρία να αναφερθούμε σε ένα απ’ τους σταθμούς της εξέλιξης στον εκπαιδευτικό τομέα την μέτακομουνιστική περίοδο. Πρόκειται για ακόμη μια πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και ο λόγος για το Οικοτροφείο Θηλέων «Θεοτόκος – Ρόδον το Αμάραντον», που εδρεύει μεν στους Βουλιαράτες επεκτείνει δε την επιρροή και την προσφορά του σε όλη σχεδόν την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Συμπληρώνονται φέτος 20 χρόνια απ’ την ίδρυση και λειτουργία του.

Και η αναφορά δεν είναι απλά μια επετειακή συνήθεια. Ούτε για να εκφραστούν ως οφείλουμε οι δέουσες ευχαριστίες στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο ο οποίος δεν είχε απλά την φωτισμένη ιδέα για το Ίδρυμα αυτό αλλά το συντηρεί ξεπερνώντας δυσκολίες που όλοι μπορούμε να τις φανταστούμε ειδική την δεύτερη δεκαετία με την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης.

Ευλογία για την παιδεία, όαση κοινωνικής προσφοράς σε ένα τόπο που μαραζώνει από αιτίες που έχουν επανειλημμένως περιγραφεί.

Δεν είναι ένα απλό Οικοτροφείο προφανώς. Ο Αρχιεπίσκοπος με πολύ μεγάλο ζήλο και την ειδική γνώση που κατέχει σε ότι αφορά την παιδεία και την εργασία με τους νέους προσπάθησε απ’ την πρώτη στιγμή και στη συνέχεια πολύ μεθοδικά και σε συνεχή επικοινωνία με τους υπευθύνους του και κυρίως τον οικείο Μητροπολίτη Δημήτριο, να δημιουργήσει μια αλλιώτικη φυσιογνωμία το κέντρο αυτό.

Με τις επισκέψεις του εκεί, με τις συζητήσεις πνευματικού και όχι μόνο περιεχομένου με τις νεανίδες που εκεί φιλοξενούνται, με το προσωπικό και τους γονείς των παιδιών, εμπεδώθηκαν συν το χρόνο αρχές λειτουργίας που το καθιστούν πλέον ένα Κολλέγιο.

Τούτο δεδομένου ότι με τη προσφορά τόσων ανθρώπων γνώσης και κυρίως αγάπης το Οικοτροφείο των Θηλέων δεν προσφέρει απλά άνετη και προνομιακή θα έλεγε κανείς φιλοξενία στις μαθήτριες του. Είναι ένα εργαστήρι πνευματικής καλλιέργειας των παιδιών σε μια ευαίσθητη φάση της ηλικίας του. Μαθαίνουν γλώσσες ειδικά δε την Ελληνική. Εμβαθύνουν τη γνώση τους στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Με φροντίδα επίσης γνωρίζουν την οικοκυρική.

Πέραν τούτων και κυρίως γνωρίζουν την εμπειρία της κοινής ζωής με άλλες κοπέλες, την μοναδική αυτή επαφή με την Εκκλησία και τα μυστήρια της, μαθαίνουν να μετέχουν σε χορωδία και πόσα άλλα πράγματα που τις καθιστούν στην πρωτοπορία των συνομηλίκων τους σε όλη τη χώρα. Η αγάπη δεν είναι κάτι που μαθαίνεται στις σχολικές αίθουσες, «διδάσκεται» όμως με μοναδικό – και δη δια της βιωματικής μάθησης- στη φωλιά αυτή που ο Αρχιεπίσκοπος προίκισε την περιοχή της Δρόπολης.

Διότι είναι ένα δώρο για την περιοχή, το οποίο με την πάροδο του χρόνου αποκτάει πολύ μεγαλύτερη αξία και η προσφορά του γίνεται ιστορική…

Διότι τα κορίτσια που περνούν από κει, 20 χρόνια τώρα, πολλές εξ αυτών δεν είναι μόνο επιστήμονες, είναι και μητέρες, μαθαίνουν επί το πλείστον να μοιράζονται την αγάπη που εισπράττουν. Και η αγάπη είναι το μοναδικό εκείνο μέσο για την μεταμόρφωση του περιβάλλοντος. Εκείνες μοιράζονται τα δώρα της αγάπης και συμβάλουν ώστε να γλυκαίνει ο τόπος που είναι επί το πλείστον πέτρινος και άνυδρος.

Έχουν περάσει ήδη απ’ το φιλόξενο Κολλέγιο 250 κοπέλες ενώ φέτος φιλοξενούνται 32 κορίτσια απ’ όλες τις περιοχές σχεδόν της Αλβανίας.

Ο στόχος αρχικά ήταν αφενός να βοηθούνται οι οικογένειες με δυσκολίες οικονομικής και άλλης φύσης, να υποστηρίζονται τα ίδια τα παιδιά σε μια καλύτερη παιδεία και επί το πλείστον να ενισχύεται η προσπάθεια για τη συγκράτηση πληθυσμών στην περιοχή. Έτσι το Οικοτροφείο για 20 χρόνια προσφέρει κι εξυπηρετεί και τους τρεις στόχους που έθεσε ο Ιδρυτής του. Βοηθάει κατά συνέπεια την παιδεία και την κοινωνία αφετέρου. Η εκπαιδευτική μονάδα στους Βουλιαράτες παραμένει ανοιχτή εδώ και είκοσι χρόνια λόγω του ότι το Οικοτροφείο εξασφαλίζει τον αριθμό των μαθητών. Οι κοπέλες από μακρυνές περιοχές μπορούν μέσα σε πρωτοποριακές συνθήκες και με ασφάλεια να παρακολουθούν το λύκειο χωρίς να είναι υποχρεωμένες να φεύγουν στο εξωτερικό και με πολύ χαμηλό κόστος χάρη της υποστήριξης με υποτροφίες απ’ τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Άλλα παιδιά που προέρχονται απ’ το Σπίτι της Ελπίδας – κέντρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τη μέριμνα και κηδεμονία του απροστάτευτου παιδιού – μπορούν να ενηλικιωθούν σε εξίσου οικείου γι αυτά περιβάλλον.

Πόσο ακόμη μακρύ θα μπορούσε να είναι το ρεπορτάζ και πάλι δεν θα τα έλεγε όλα για το ευεργετικό αυτό δημιούργημα της αγάπης του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.

Θα άξιζε όμως να αναφερθεί επί τη 20-ετία απ’ τη λειτουργία του, πως ξεκίνησαν όλα. Ήταν Ιούνιος του 2000 όταν ο Αρχιεπίσκοπος με τη συνδρομή της ελληνικής μονάδας στο Δυρράχιο που του διέθεσε ελικόπτερο επισκέφθηκε και λειτούργησε για τους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο στην ορεινή Χοστέβα της Ζαγοριάς. Στο ελικόπτερο όταν θα ξεκινούσε για την επιστροφή (την μεθεπόμενη βρέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο για σχετική δραστηριότητα) τον περίμεναν να πάρουν την ευχή του και του δωρίσουν λουλούδια απ’ τους κήπους τους, κορίτσια απ’ την Πολύτσανη του Πωγωνίου. Του έθεσαν και τον προβληματισμό τους. Είχαν τελειώσει την υποχρεωτική παιδεία και τα πράγματα ήταν δύσκολα για τη συνέχιση του λυκείου. Ας ληφθούν υπόψη οι συνθήκες της περιόδου εκείνης. Ανάλογο προβληματισμό του είχαν παρουσιάσει λίγες μέρες πριν και κορίτσια με τους γονείς τους απ’ την περιοχή του Μουρσί στους Αγίους Σαράντα.

Η απόφαση λήφθηκε επί τόπου όπως όλες οι τολμηρές πρωτοβουλίες του Αρχιεπισκόπου. Ο νυν Μητροπολίτης Αργυροκάστρου έπρεπε να φροντίσει ώστε να βρεθούν άνθρωπου με γνώση πρώτα, κατάλυμα και ότι άλλο σχετικό και το Σεπτέμβρη ανοίγει οικοτροφείο για τα κορίτσια των χωριών που δεν έχουν ανάλογη δυνατότητα. Όντως ο Θεός ευλόγησε το άλμα αυτό και έγινε θαύμα. Μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα διαμορφώθηκαν χώροι προσωρινής φιλοξενίας σε οίκημα που η Εκκλησία μόλις είχε ολοκληρώσει στη Δερβιτσάνη ενώ παράλληλα ανοικοδομούνταν σχετικό στους Βουλιαράτες, δίπλα απ’ το Σχολείο που θα φοιτούσαν. Και τρία χρόνια αργότερα μεταφέρθηκαν στη μόνιμη πια στέγη τους. Σε ένα κτίσμα και περιβάλλοντα χώρο που όντως βοηθάει τις μαθήτριες να έχουν όλη τη θετική διάθεση για πρόοδο.