Οι εκδηλώσεις επί των εθνικών επετείων στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, έχουν για τους προφανείς λόγους ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση.
Ιδιαίτερα η 28η Οκτωβρίου, η Ημέρα του Ιστορικού «ΟΧΙ» του Ελληνισμού έναντι του κινδύνου του φασιστικού σκοταδισμού. Η εξέλιξη των πολεμικών μαχών με τους Ιταλούς εισβολείς έφεραν το Μέτωπο στα Βορειοηπειρωτικά βουνά.
Στην ουσία τα επαναφόρτισαν με Ελληνικό αίμα, ως φόρος ελευθερίας. Η θυσία τόσων χιλιάδων Ελλήνων Πεσόντων σ’ αυτά τα μέρη, αν και δεν ήταν αυτός ο σκοπός, αλλά όπως πολλές φορές συμβαίνει στην ιστορία, επέδωσαν κληρονομική διαθήκη στα μέλη της εδώ Ελληνικής κοινότητας, περισσότερους και πιο ισχυρούς λόγους ύπαρξης, εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας.
Τούτο έχει σπουδαία σημασία. Υπό τις συνθήκες που φέτος έγιναν οι Επετειακές Εκδηλώσεις προκύπτει ακόμη πιο δυνατά.
Το Covid-19, δημιουργεί παρόμοιες με τις συνθήκες εκείνου του σκληρού χειμώνα του 1940-41, συνέπειες απομόνωσης και φόβου. Έτσι καθόλου αυτονόητο δεν ήταν η τέλεση όσων ήδη ζήσαμε χθες.
Η εκπροσώπηση της Ελληνικής Κυβέρνησης δια του Υφυπουργού Εξωτερικών ακριβώς αυτή την συνέχεια και την αποφυγή ενός προηγούμενου αναβολής εξασφάλισε. Η δε συμμετοχή και συμβολή της γηγενούς Ελληνικής κοινότητας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μαθητιώσας νεολαίας μας, υπογραμμίζει απ’ την άλλη και αυτή έστω την αξία και σημασία της.
Με κλεισμένα τα σύνορα λόγω της Πανδημίας, οι συμπατριώτες απ’ την Ελλάδα δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν για να μετέχουν των λατρευτικών ακολουθιών και ειδικά του Μνημόσυνου για τους Πεσόντες ηρωικώς Στρατιωτικούς μας. Το κάναμε εμείς εν ονόματι του Έθνους όλου. Με τον Μητροπολίτη Αργυροκάστρου, την πολιτεία στο πρόσωπο του Υφυπουργού, αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων και με το συντονισμό τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα της Πρέσβεως της Πατρίδας στα Τίρανα.
Μπορεί να είχαμε συνηθίσει αλλιώς και προφανώς αλλιώς θέλουμε τις εορταστικές εκδηλώσεις που αναφέρονται σε τέτοια κορυφαία γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας του ελληνισμού. Φέτος όμως είχε σημασία να ξεπεραστεί το ενδεχόμενη μη τέλεσης έστω των τυπικών που αφορούν στο Μνημόσυνο και την απότιση φόρου τιμής από στους Πεσόντες μας. Καταφέραμε να είμαστε συνεπείς.
Και αυτό μας δίνει την υπερηφάνεια ότι μπορούμε τόσο απλά και με αυτά που τα θεωρούμε της καθημερινότητας να γίνουμε ακόμη πιο ωφέλιμο κομμάτι του Οικουμενικού Ελληνισμού. Να αποκτήσουμε ακόμη πιο ισχυρή συνείδηση κοινοτικής συμμετοχής και εθνικής συμπεριφοράς.
