Με τις ευλογίες του Μητροπολίτη Αργυροκάστρου κ. Δημητρίου, μικρή ομάδα προσκυνητών, με τη συμμετοχή Ιερέα, στο κλίμα των ημερών της ανάμνησης του ιστορικού και ηρωικού «ΟΧΙ», της αντίστασης του Ελληνισμού στο φασισμό και της προάσπισης των αξιών της ελευθερίας, επισκέφθηκε κατόπιν κοπιώδους πεζοπορίας σημεία των Ακροκεραυνίων Ορέων, που ποτίστηκαν με το αίμα των Ελλήνων Στρατιωτών.
Συγκεκριμένα και έχοντας μελετήσει ιστορικές σημειώσεις σχετικά με τις μάχες και την εξέλιξη της δράσης αντεπίθεσης το χειμώνα του 1940-41 των Ελληνικών στρατευμάτων στο Δυτικό Τμήμα του Μετώπου κατά των Ιταλών κατακτητών, επισκέφθηκαν τις κορυφές πάνω απ’ το Βούνο και τους Δρυμάδες, αλλά του Βρανίστι και Καλαράτι. Πρόκειται για μέρος της γραμμής από το Μοναστήρι Σκουταρά προς Μπολένα όπου οι Ιταλοί είχαν εγκαίρως οχυρωθεί και έχοντας μετατοπίσει τους τοπικούς πληθυσμούς σχεδίαζαν αντίσταση έως έσχατων.
Σχεδίαζαν διότι απέναντι της αποφασιστικότητας, του πολεμικού πάθους και κυρίως της ηρωικής αυταπάρνησης των Ελλήνων πολεμιστών όλος ο σχεδιασμός ακυρώθηκε.
Το Ύψωμα Μεσημερί και η τοποθεσία Μλέσσα με τους δεκάδες πεσόντες μας, έχουν σημείο αναφοράς τον Άγιο Προφήτη Ηλία. Εκεί τελέστηκε Μνημόσυνο αλλά και προσευχή ώστε ανοίξουν οι δυνατότητες και να μεταφερθούν οι προσωρινά θαμμένοι μεταφερθούν στα Στρατιωτικά Κοιμητήρια για την αιώνια ανάπαυση με την τιμή που αρμόζει στους Πεσόντες για την Πατρίδα και την Ελευθερία.
Τα προχώματα των Ιταλών, τα υπολείμματα των πυρομαχικών που σε κάθε βήμα συναντά κανείς, κυρίως όμως η ζωντανή μνήμη σε κατοίκους της περιοχής, Χριστιανούς Έλληνες, Αλβανούς και Μουσουλμάνος για τις μυθώδεις διαστάσεις που προσδίδουν στα ανδραγαθήματα των Ελλήνων μαχητών, συγκινούν και προκαλούν την αναβίωση των όσων τεκταίνονταν μέσα στα χιόνια και τις χιονοθύελλες στους απότομους γκρεμούς και στις πετρώδεις πλαγιές των Ακροκεραυνίων. Κυρίως όμως αποτελούσε ένα τάμα του «αφέντη» των λημεριών αυτών: του μπάρμπα Αντώνη Πρίφτη, από το Πύλιουρι της Χιμάρας. Έχοντας ξεπεράσει τα 85 του πλέον, επέμενε ότι στον ερειπωμένο έστω Ναό του Αγίου Προφήτη Ηλία έπρεπε να διαβαστεί ένα Τρισάγιο για τα παλικάρια τα οποία μικρό παιδί τότε, ακολουθώντας τον πατέρα του με τα πρόβατα, είχε δει να κηδεύονται στα μέρη εκείνα…
Το τάμα του μπάρμπα Αντώνη, όλων όσων επιμένουν να θυμούνται ευλαβικά την θυσία εκείνη των Ελλήνων για τα ιδανικά στα οποία διαχρονικά ο Ελληνισμός ετάχθη, τακτοποιήθηκε κατά ένα τρόπο.
Και πάνω από όσα η Εκκλησία μας, των ζώντων και τεθνεώτων Εκκλησία, ψάλει για τους κεκοιμημένους, τίποτε περισσότερο δύναται κανείς να προσθέσει.
Αιωνία η Μνήμη όσων στα μέρη εκείνα του Μεσημέρι και της Μήλεσα, έπεσαν για την Πατρίδα!
