Ορθώς το defencepoint (το αναπαρήγαγαν όλα τα πορτάλ που ασχολούνται με τα του Β/Η Ελληνισμού και τις ελληνοαλβανικές επαφές) παρατηρούσε ότι ο Ράμα διολισθαίνει σε πολιτικές νοοτροπίες και συμπεριφορές του πάτρωνα του Ρετσέπ Ερντογάν. Πρόκειται για πρακτικές αλαζονείας που επί το πλείστον οδηγούν σε καταπίεση των μειοψηφιών είτε πρόκειται για πολιτικές της αντιπολίτευσης είτε για εθνικές ή πολιτιστικές μειονότητες. Στην περίπτωση του Ερτνογάν υπάρχει βέβαια και το ελαφρυντικό ότι τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές πηγάζουν και συνάδουν με τον Ισλαμικό ολοκληρωτισμό. Ο Ράμα εάν μη τι άλλο πρέπει να διακατέχεται από αντανακλάσεις του κομουνιστικού παρελθόντος που στη εξαθλίωση που έχει βυθιστεί η αλβανική κοινωνία βρίσκουν περιβάλλον κατάλληλο καλλιέργειας.
Η Ευρώπης καταδικάζοντας την πολιτική συμπεριφορά του Ερντογάν που αντιβαίνει με τις αρχές του πολιτικού συστήματος που η Ευρώπη έχει θεμέλιο λειτουργίας της και εγγύηση της δημοκρατίας που τη διέπει δείχνει να αντιδρά προκειμένου του καταστήσει σαφές ότι έχει μπερδέψει το δρόμο.
Ανάλογα όμως μαθήματα δεν δίνονται στο Ράμα και την κυβερνητική του συμμαχία. Παρ’ ότι το κόστος τέτοιων χρήσιμων μαθημάτων είναι αμοιβαία ωφέλιμο. Είναι απ’ τη μια χρήσιμα για την αλβανική κοινωνία και στη συνέχεια για την ίδια την Ευρώπη. Διότι εάν στην περίπτωση της Τουρκίας για μια σειρά από λόγους που δεν είναι του παρόντος αλλά ξεκάθαροι για όλους η ενσωμάτωση της είναι ένα αδύνατο γεγονός, για την περίπτωση της Αλβανίας και για την ίδια την συνοχή του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος υπάρχει ισχυρό ενδεχόμενο. Θα ενσωματώσει λοιπόν η Ευρώπη ένα κομμάτι που δεν το έχει διδάξει κανόνες δημοκρατίας; Χρήσιμο και κρίσιμο το ερώτημα.
Στην περίπτωση του Ερντογάν και μόλις λίγες μέρες πριν η Ολλανδία αλλά και η Γερμανία και άλλες χώρες απαγόρευσαν να οργανώσουν συγκεντρώσεις μέλη της κυβέρνησης του με τούρκικής καταγωγής πολίτες που ζουν στις χώρες αυτές. Οι συναντήσεις θα ήταν για να ερμηνευτεί το νέο Σύνταγμα που υποβάλει σε δημοψήφισμα ο Ρετσέπ Ερντογάν στις 16 τρέχοντος μηνός. Εφ όσον οι αρχές και το περιεχόμενο που διέπει το εν λόγω σχέδιο Συντάγματα βρίσκει αντίθετα τις δυτικές κοινωνίες απαγορεύτηκαν οι πολιτικές εκδηλώσεις προβολής του.
Στην περίπτωση της Ελλάδα και του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Έντι Ράμα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το Σαβαβατοκύριακο που μας πέρασε αλλά και προηγούμενα την ειδησιογραφία στην Αλβανία απασχόλησαν συναντήσεις που στελέχη του κόμματος του και μάλιστα υπουργοί διοργανώνουν στην Ελλάδα και στην Αθήνα με αλβανικής καταγωγής πολίτες προκειμένου τους παρελκύσουν για τις επερχόμενες εκλογές. Αντίστοιχα και το συμμαχικό του κόμμα Σοσιαλιστικό Κίνημα για Ένταξη. Να δούμε το κόμμα του Ιντρίζι, αυτό δλδ των Τσάμιδων εθνικιστών πότε θα κάνει τη δική του συγκέντρωση. Προφανώς παρατηρώντας τούτα δεν είναι ζήτημα αμφισβήτησης της δημοκρατίας. Ούτε προφανώς να δημιουργηθεί η λάθος αντίληψη ότι η Ελλάδα θα καταργήσει την ισχύουσα κατοχυρωμένη ελευθερία της περί δημοσίων συνάξεων και κυκλοφορίας των ιδεών. Απλά όμως για να το έχουμε υπόψη.
Ο Ράμα εξ ίσου κατηγορούμενος με τον Ερντογάν απ’ την αντιπολίτευση σχετικά με την καταστρατήγηση των κανόνων της δημοκρατίας, ύποπτος ότι χρησιμοποιεί χρήματα απ’ τη διακίνηση ναρκωτικών για τη χάλκευση των εκλογών και των έλεγχο των ΜΜΕ, επιπλέον υπεύθυνος για την καλλιέργεια ενός κλίματος πρωτοφανούς καχυποψίας στις Ελληνοαλβανικές σχέσεις ανενόχλητος δύναται διοργανώσει στην Αθήνα αλλά και σε ευαίσθητες περιοχές όπως η Ήπειρος συγκεντρώσεις. Την ίδια ώρα μάλιστα που ο πρώην Υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης που δημιούργησε και εφάρμοσε το τερατούργημα της διοικητικής διαίρεσης Μπλέντι Τσούτσι μαζί με την Υπουργό Πολιτισμού Μιρέλα Κουμπάρο που δηλώνει ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τους Ορθόδοξους ναούς σε αίθουσες πασαρέλας και καλλιστειών, μιλούσαν στο κέντρο της Αθήνας, ο Ράμα εθισμένος στις λογικές και πρακτικές καταπίεσης της ΕΕΜ επιτίθονταν πάλι εξ αποστάσεως στο Βαγγέλη Ντούλε. Προφανώς ο Βαγγέλης Ντούλες ως Πρόεδρος ενός πολιτικού σχήματος και δημόσιο πρόσωπο δεν είναι υπό καθεστώς ειδικής προστασίας. Αλλά η ρητορική κατά του Ντούλε αυτά τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης απ’ το Ράμα έχουν συνοδευτεί με συγκεκριμένες ενέργειες που στόχο έχουν την ίδια την ΕΕΜ και την Ορθόδοξη κοινότητα. Πρόκειται για πλήγματα στρατηγικής σημασίας που δεν δικαιολογούνται από ανάγκη απλής πολιτικής χειραγώγησης για εκλογική αριθμητική.
Αλλά η Ελλάδα δεν είναι Ολλανδία….
