Ενώ η 25η Ιουνίου δεν απέχει παρά μόνον δύο εικοσιτετράωρα, το προεκλογικό τοπίο στο χώρο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού παραμένει επικινδύνως θολό. Αυτό το διαπιστώνει κανείς σε κάθε συζήτηση με μέλη της κοινότητάς μας ένθεν κακείθεν (κυριολεκτικά). Για του λόγου το αληθές, η κατάσταση αυτή εκκολάπτεται πολλά χρόνια τώρα και ουδείς εκ των ηγετών, δεν την αντιμετώπισε με σωφροσύνη και με γενναιότητα. Όμως δεν είναι του παρόντος μια τέτοια συζήτηση. Ο γέγονε, γέγονε.
Είναι σημαντικό, επιγραμματικά, να αναφερθούμε στην υφιστάμενη κατάσταση στο χώρο μας που, ούτως ή άλλως, σε μεγάλο βαθμό, επηρεάζεται από το γενικότερο – φαύλο - πολιτικό αλβανικό τοπίο. Τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμματα, ύστερα από πολλούς μήνες απίστευτης αγριότητας και αντιπαλότητας, τα βρήκαν (δια μαγείας;), γνωστό πια σε όλους, με την καθοριστική παρέμβαση του εξωτερικού παράγοντα. Κατέληξαν σε συμβιβασμό και συμφώνησαν σε «όλα», που ευνοούν, κατά κύριο λόγο, τα ίδια. Τα όσα έπονται του περίφημου «συμβιβασμού», μυστήριο. Πότε, όμως, αρχίζει ο μεγάλος χαλασμός. Με προτροπή των «δύο μεγάλων» κομμάτων προς την Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή (KQZ) – και όχι μέσω του Αλβανικού Κοινοβουλίου, ως καθόλα αρμόδιο - απαγορεύτηκε η κάθοδος στις εκλογές κομματικών συμμαχιών. Θυμίζουμε εδώ πως το ΚΕΑΔ είχε συμπορευτεί, και ορθώς, με την αντιπολίτευση που ζητούσε επίμονα τη διασφάλιση της ψήφου και όχι μόνο (σας θυμίζω εδώ την κλοπή της ψήφου μας όλα αυτά τα χρόνια) . Το άλλο κόμμα (ελληνικό κι αυτό;), το MEGA, είχε ταυτιστεί με το σοσιαλιστικό κόμμα του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ο οποίος, κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια, δίνει, και ως καλλιτέχνης, ρεσιτάλ ανθελληνισμού. Στο νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώθηκε εν μια νυκτί θα έπρεπε: Ο μεν Ντούλες να δεχτεί εκλόγιμη θέση στο Δημοκρατικό Κόμμα, που ο κ. Μπάσα προσέφερε στους πέντε αρχηγούς των κομμάτων που συμπαρατάχτηκαν μαζί του, και όχι κατ΄εξαίρεση στον κ. Ντούλε, ή να κατέβαινε αυτόνομα το ΚΕΑΔ, όπου η εκλογή έστω και ενός βουλευτή για μας θα ήταν με μαθηματική ακρίβεια αδύνατη. Το δε MEGA, αφού ο κ. Ράμα διέλυσε τη συμμαχία «άνευ όρων και προϋποθέσεων», δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να κατέβει αυτόνομα. Αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή το MEGA επιδόθηκε σε συνθήματα «ομοψυχίας, ομόνοιας, πατριωτισμού» για κοινή κάθοδο στις εκλογές όλων των δυνάμεων του χώρου του Β/Η Ελληνισμού. Θεωρητικά είναι αυτό που πραγματικά, περισσότερο από ποτέ, έχει ανάγκη η κοινότητά μας. Πρακτικά, όμως, ούτε καν τα θεσμικά περιθώρια υπήρχαν. Που σημαίνει πρόφαση. (Εδώ αναρωτιέμαι ειλικρινά, αν ο φίλος μου ο Δημήτρης ο Κίκης, εννοεί τα όσα έγραψε στο άρθρο του «Γιατί θα ψηφίσω MEGA».)
Εν τούτοις, υπάρχει ο προβληματισμός εάν ο κ. Ντούλες, εφόσον εκλεγεί βουλευτής με το Δ.Κ., δεν θα καταλήξει όπως τόσοι και τόσοι ελληνικής καταγωγής βουλευτές μεγάλων και μικρών αλβανικών κομμάτων, οι οποίοι δεν τόλμησαν να υπερβούν την κομματική «γραμμή», ακόμα και για θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος. Η όλη του διαδρομή στο Αλβανικό Κοινοβούλιο θεωρώ ότι παρέχει τα εχέγγυα πως θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είναι έμπειρος και με κύρος που δεν αμφισβητούν ούτε οι αμείλικτοι πολιτικοί του αντίπαλοι. Το σενάριο αυτό, αν θες, ήταν αδιανόητο ακόμα και για τον πιο ευφάνταστο Βορειοηπειρώτη, πόσο μάλλον για τους γνωρίζοντες τα πολιτικά τεκταινόμενα στο χώρο μας. Ας γίνουμε ρεαλιστές και να παραδεχτούμε πως η επιλογή αυτή ήταν επιβεβλημένη (υπό τις επικρατούσες συνθήκες) και πρέπει να τη σεβαστούμε με την ψήφο μας. Ας το καταλάβουμε (αποδεχτούμε) όλοι πως ψηφίζοντας το Δημοκρατικό Κόμμα επιδιώκουμε την εκλογή και μόνο του εκπροσώπου μας στο Αλβανικό Κοινοβούλιο.
Τα υπόλοιπα, και πολύ σοβαρά, θα πρέπει να συζητηθούν αμέσως μετά τις εκλογές με αίσθημα ευθύνης από όλους μας. Να συζητήσουμε, μέσω ουσιαστικού διαλόγου, τη διαδρομή μας όλα αυτά τα χρόνια σταχυολογώντας τα θετικά και απορρίπτοντας όσα μας οδήγησαν, κοινώς ομολογουμένως, στη φθίνουσα κατάσταση. Ευκαιρία είναι η αρχή να γίνει την Κυριακή στις κάλπες με γνώμονα τα συμφέροντά μας. Ίσως να μην είναι φρόνιμο αλλά και σκόπιμο, ιδίως την Κυριακή, να ενισχύσουμε περαιτέρω, εμείς οι ίδιοι με τα χεράκια μας, το σοσιαλιστικό κόμμα.
Απόστολος Λιάκος
Αντιπρόεδρος της Ομόνοιας
