του Εντόν Αμπιλέκαϊ
Την ώρα αποκορύφωσης των αντιπαραθέσεων στη Βουλή, τότε που οι βασικοί ηθοποιοί ανέλαβαν να σώσουν όπως πάντα της μπαγιάτικη παράσταση της πολιτικής, ο Έντι Ράμα διακρίθηκε με την τραγικο - κωμωδία του. Ευρισκόμενος απέναντι στις κατηγορίες για 1.3 Δις από διακίνηση της κάνναβης, για την μετατροπή της Αλβανίας σε παράδεισο των εμπόρων ναρκωτικών, έκανε το θορυβοποιό πίσω απ’ τις πλάτες του Λιουλζίμ Μπάσα. Ενώ ο Πρόεδρος του ΔΚ μιλούσε για το έγκλημα, εκείνος ζητούσε να αλλάξει θέμα. Ως ένας σουφλέρ που λαθραία εισήλθε στην παράσταση, προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει τον ομιλητή, καλώντας τον να μιλήσει για τη Χιμάρα. Δεν τα κατάφερε, αλλά σηκώθηκε και άνοιξε ο ίδιος το αγαπημένο του θέμα.
Οι εθνικιστικές κραυγές ήταν στην ουσία παράκληση για να αλλάξει το θέμα, για να μιλήσουν για την Ελλάδα, τη Χιμάρα, για τους εχθρούς της πατρίδας. Ήταν κρυφή παράκληση ώστε να μην ήταν αυτός ο «άρχηκανναβοποιός», ο «άρχηδιακινητής ναρκωτικών», ο φίλος και συνεργάτης των πλέον επικίνδυνων εγκληματιών, ο « υπεύθυνος απομόνωσης της χώρας» που βλέπει η αντιπολίτευση, αλλά ο «μέγιστος απελευθερωτής» που έρχεται μετά το Νόλη στην εποχή μας, για να σώσει την Αλβανία.
Ενώ μιλούσε για τη Χιμάρα, ήταν έτοιμος να δείξει και τη συνάντηση με τους έλληνες εμπειρογνώμονες, την έκθεση που πρόκειται πολύ σύντομα, το απωθημένο που δεν γνωρίζει την ελληνική απ’ τη μια μεριά και την οδύνη που η άλλη πλευρά δεν τον βοηθούσε να σώσει την πατρίδα απέναντι στους έλληνες στην άλλη πλευρά. Τίποτε το μεμπτό.
Ένας τρόπος πολύ συναισθηματικός για τις καρδιές που αναζητούσε. Εάν δεν τον πρόδιδε η μπαγιάτικη και πόλυχρησιμοποιημένη συγκράτηση, θα μπορούσε να την είχε περάσει και σήμερα. Την αύριο δεν θα ανέμενε με αγωνία την απόφαση του Δικαστηρίου της Κατάνια, εάν η αντιπολίτευση δεν του κουνούσε στη φάτσα τις εκθέσεις των Διεθνών παραγόντων για την Κάνναβη, εάν θα είχε μια απάντηση γι αυτό που έκανε στη χώρα το 2016, θα μπορούσε όντως να ήταν ο «μεγαλοπρεπής ελευθερωτής». Πιάνεται στη Χιμάρα, να τη χρησιμοποιήσει ως γομολάστιχα για να σβήσει απ’ το μυαλό των αλβανών και τις εκθέσεις του διεθνούς παράγοντα, όλα τα καμώματα της κάνναβης, αλλά η γομολάστιχα είναι πολύ μικρή. Μετά από κάθε συνεδρία της Βουλής, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να σβήσει ότι έχει κάνει ενώπιο όλων.
Δεν αρκούν ούτε τα θεάματα με 12 απορημένους στρατιωτικούς, που καλούνται στη γεμάτη από εγκληματίες και κάνναβη σκηνή, για να εξισορροπήσουν τις σχέσεις, έγκλημα – κράτος και διακυβέρνηση. Απεναντίας, αυτές τον αποκαλύπτουν ακόμη χειρότερα, απ’ τον περασμένο Γενάρη απάλλαξε των καθηκόντων έναν υπουργό, μόνο διότι ζήτησε την επέμβαση του στρατού. Είναι ακριβώς ο Έντι Ράμα, που απομάκρυνε απ’ το Δικαιοσύνης τον Ύλι Μανιάνι, μόνο διότι ζήτησε πόλεμο με το στρατό κατά της Κάνναβης, που διορίζει 12 στρατιωτικούς να εκτελέσουν αστικά καθήκοντα καταπολέμησης της κάνναβης.
10 μήνες αργοπορημένα, τώρα πλέον δεν τους έχει απομείνει παρά να ενδυθούν τη στρατιωτική στολή στην δημόσια διοίκηση, να βγάλουν θεριστικές μηχανές στους κάμπους για να εντοπίσουν την κάνναβη που την θέρισε το 2016, μαζί με τα χρήματα και τις ψήφους 1 χρόνο αργότερα. «Όλος ο λαός στρατιώτης», δεν μπορεί να έχει το αποτέλεσμα της εποχής που εφευρέθηκε, διότι ο στρατός έχει κατεβάσει τα ραντάρ μπροστά στους διακινητές, η αστυνομία έχει σκύψει το κεφάλι μπροστά στους εμπόρους ναρκωτικών και οι κυβερνώντες έχουν υποκύψει το κράτος μπροστά στο έγκλημα. Η ένδυση με στολή της παρασιτικής διοίκησης των Περιφερειών, μοιάζει σαν μια γελοία άσκηση, στις ασκήσεις της δικτατορίας. Ο Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει να ξαναβάλει το Κράτος έναντι του Εγκλήματος, όπως στους πίνακες ζωγραφικής του δεν ξεχωρίζει τον άνθρωπο απ’ τα τέρατα.
Κάθε προσπάθεια να χωριστεί, κάνει ακόμη πιο παραμορφωμένη τη διακυβέρνηση, αποκαλύπτει περισσότερο της αδυναμία της έναντι του εγκλήματος. Η ένδυση με στολή, των 12 Περιφερειών, απέτυχε απ’ τη γέννα, όπως κι εκείνη η βεβαίωση απ’ την Εισαγγελία της Κατάνια, που επιχείρησε να χρησιμοποιηθεί για να αθωώσει τον Ταχίρι, ή όπως η δικαστική απόφαση για δήθεν καταδίκη του Ζαγκάνι. Η προπαγάνδα είναι αφοπλισμένη από επιχειρήματα, όταν προσπαθεί να πείσει τους αλβανούς ότι ο Ταχίρι δεν έχει καμιά ευθύνη για τις διακινήσεις ναρκωτικών απ’ τους Χαμπίλιάϊ, με ένα έγγραφο της Εισαγγελίας της Κατάνια, ή όταν επιχειρεί να πουλήσει την καταδίκη του Ζαγκάνι για απόδραση απ’ τη χώρα, ως καταδίκη για κατάχρηση καθήκοντος.
Με όλα τα μέσα ενημέρωσης στη διάθεση, με όλους τους θεσμούς υπό έλεγχο, ο Έντι Ράμα δεν τα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άλλοθι μοναδικό για τον εαυτό του. Η Πέμπτη έχει μετατραπεί στη χειρότερη του μέρα. Έχει μετατραπεί πλέον σε ακίνητο στόχο, που βάλεται με πυροβολικό που έχει εισαχθεί απ’ τη Δύση. Η εθνικιστική ένδυση δεν τον σώζει εύκολα.
Μετάφραση tachydromos.org
www. syri. net, 2 Νοεμβρίου 2017
