Το τελευταίο διάστημα και στα πλαίσια μιας αναβάθμισης του ενδιαφέροντος της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια, ειδικά δε την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης για Αλβανία και Σκόπια, υπάρχει και η ανάλογη κινητικότητα σε ότι αφορά στην ανάγκη εξεύρεσης λύσεων στις σχέσεις των δύο αυτών χωρών με την Ελλάδα, όπως εξ άλλου ορίζουν και οι σχετικές συμβάσεις διεύρυνσης. Τόσο η Κάρτα της Κοπεγχάγης όσο και αυτή της Λισσαβόνας ορίζουν με σαφήνεια την ανάγκη τα υποψήφια κράτη προς ένταξη να έχουν επιλύσει οποιεσδήποτε διαφορές αφορούν την περιφερειακή πολιτική και αυτή της καλής γειτνίασης. Άλλο τόσο που στις δύο περιπτώσεις: Αλβανίας και Σκοπίων τα ζητήματα που από πλευράς τους εγείρονται αφορούν σε εδαφικές διεκδικήσεις και απευθύνονται προς ένα ιστορικό μέλος του πυρήνα της ΕΕ όπως η Ελλάδα.
Ωστόσο πρόκειται ουσιαστικά για εμπαιγμό ή τον ορισμό του παραλόγου, καθότι για θεαματική βελτίωση και ουσιαστική ρύθμιση ζητημάτων που εκκρεμούν μεταξύ των δύο χωρών, μιλάει ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας που σε τελευταία ανάλυση δεν έχει τίποτε ουσιαστικό να χάσει. Ο αλβανός ομόλογος του ψελλίζει συνήθως κάτι μισόλογα τα οποία απ’ τη μία επιβεβαιώνουν το φοβικό του σύνδρομο και απ’ την άλλη την έλλειψη βούλησης για ουσιαστική πρόοδο.
Εξ άλλου γιατί να μιλάει αφού κάνει πράξεις;
Γι αυτό και με τον κίνδυνο να γινόμαστε γραφικοί εάν όχι ενοχλητικοί με την συνεχή επαναφορά του θέματος και πάλι φέρνουμε στο φως το ζήτημα που έχει σχέση με τα σχολικά εγχειρίδια. Ήδη στα σχολεία της Αλβανίας έχουν φτάσει τα σχετικά με το σχολικό έτος 2018-2019. Καμιά αλλαγή και μάλιστα επικίνδυνη προκλητικότητα με διάφορα τερτίπια και λεπτομέρειες που τα καθιστά ακόμη πιο επιθετικά τα κείμενα και τους χάρτες από αυτά των προηγούμενων ετών.
Ο λόγος τουλάχιστον για τα εγχειρίδια της Γεωγραφίας και Ιστορίας της Τρίτης Γυμνασίου και της Τρίτης Λυκείου. Προφανώς ο ανθελληνισμός κάνει θραύση και σε υπόλοιπα βιβλία και προγράμματα υποχρεωτικής διδασκαλίας αλλά ούτε ειδήμονες είμαστε και ούτε του παρόντος είναι.
Πολιτικά τα εγχειρίδια που έχουν ήδη προετοιμαστεί και συστήνονται απ’ τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας για να χρησιμοποιηθούν στα σχολεία του κατώτερου και ανώτερου κύκλου της μέσης εκπαίδευσης, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αποτελούν πρόκληση και απόδειξη ότι τα Τίρανα άλλα λένε και άλλα εννοούν.
Υιοθετώντας στην παιδεία ανάλογα κείμενα και χάρτες η αλβανική πολιτεία όχι απλά και με σαφήνεια εγείρει ζητήματα εδαφικών διεκδικήσεων επιβαρύνοντας το κλίμα καλής γειτονίας και δυσχεραίνοντας τις προσπάθειες βελτίωσης. Εκεί που η ελληνική πλευρά ισχυρίζεται ότι με διπλωματικούς ελιγμούς «κλείνει θέματα που εκκρεμούν επί εβδομηκονταετίας» η αλβανική χωρίς καθόλου διπλωματικό τακτ ανοίγει θέματα που άπτονται της Οθωμανικής ιστορίας εμφανιζόμενη ότι πρόκειται για δημιούργημα νεοθωμανικό. Παρουσιάζοντας χάρτες όχι γραφικών κύκλων του περιθωρίου αλλά «επιστημονικών» κύκλων που τα επιβάλλουν προς μάθηση στα σχολεία, στους αλβανούς έφηβους και νέους, με περιοχές όπως: Φλώρινα, Ιωάννινα, Γρεβενά, Άρτα, Πρέβεζα, Καστοριά, Κοζάνη, Θεσπρωτία ως αλβανικά εδάφη στην ουσία μνημονεύουν Οθωμανικά προνόμοια σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς και δη στις σατραπείες του Αλή Πασά!!! Διότι πότε άλλοτε υπήρξαν σ’ αυτά δικαιώματα αλβανικών πληθυσμών και δη του αλβανικού κράτους;
Διότι στην ιστορία της Γ Λυκείου σε όλες αυτές τις περιοχές φέτος στα σχολικά εγχειρίδια έχει προστεθεί και από καρφιτσωμένη σημαία αλβανική, σύμβολο που σε χάρτες τις ιστορίας ή πολεμικούς χαρακτηρίζει έστω και προσωρινές επικράτειες ή κατακτήσεις.
Εν πάση περιπτώσει το ζήτημα είναι πλέον ξεκάθαρο. Η σχετική Επιτροπή που έχουν συστήσει οι δύο κυβερνήσεις δεν έχει καμιά απόδοση όπως εξ άλλου είχαν εκφραστεί φόβοι εξ αρχής. Δεν πρόκειται απλά για αντιεπιστημονική παιδεία που παρέχεται στους νέους της Αλβανίας. Ούτε για παραβίαση του πνεύματος που επιβάλει το Συμβούλιο της Ευρώπης για τη μεταπολεμική και μέτακομουνιστική Ευρώπη.
Πρόκειται με σαφήνεια για ένα σχέδιο που εδράζει ίσως και εκτός Αλβανίας και που οι στόχοι πηγαίνουν βαθιά στα επόμενα χρόνια.
Απ’ την άποψη αυτή αποτελεί και την καλύτερη απόδειξη για το πόσο βαθιά η πολιτική τάξη στην Αλβανία πιστεύει στην οικοδόμηση στρατηγικής εταιρικής σχέσης με την Ελλάδα όπως διατείνεται. Εφόσον η μεικτή Επιτροπή δεν αποδίδει υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντιμετώπισης, καθώς το πρόβλημα δεν εγγίζει μόνο αυτού καθ εαυτού τα σχολικά εγχειρίδια.
Έχει βάση στην ουσία της παιδείας που παρέχεται. Πρόκειται για τη διδασκαλία στις έδρες Ιστορίας και Γεωγραφίας των Πανεπιστημίων που καταρτίζουν τους καθηγητές και τους δασκάλους αλλά και στα προγράμματα ύλης που το ίδιο το Υπουργείο εκπονεί και επικυρώνει. Εάν λοιπόν θα υπήρχε πολιτική βούληση και εφόσον είναι πασιφανές ότι πρόκειται για πρόκληση χωρίς ουσιαστική έδραση, τότε δύναται αποσυρθούν δια απόφασης της Κυβέρνησης απ’ τα προγράμματα διδασκαλίας και οι εκδοτικοί οίκοι μετά έχουν την υποχρέωση προσαρμογής των κειμένων που εκδίδουν.
Φέτος πάντως είναι πολύ πιο προκλητικοί. Οι νέοι που το Σεπτέμβριο θα λάβουν τα βιβλία τους δεν θα χρειαστεί όπως τα προηγούμενα να φτάσουν κατά το Μάη και να μάθουν τι πρέπει να διεκδικήσουν στη Βαλκανική Χερσόνησο. Απ’ τις πρώτες κιόλας σελίδες και σε θεματική ενότητα που ξεπερνά το 25% του βιβλίου τους σε σελίδες θα πάρουν αρκετή «γνώση». Μακάρι μέχρι το Μάη να την έχουν ξεχάσει για να απελευθερωθούν έστω οικιοθελώς απ’ τα μπούνκερ του παρελθόντος που η πολιτική ηγεσία της χώρας τους κρατά όμηρους…
