«Γνωρίζεται το τι είναι η βουλή. Φυσικά και το γνωρίζεται. Είναι όμως ανάγκη να μάθετε τι εγώ πιστεύω για αυτή. Βουλή είναι ένας χώρος όπου συναντώνται πολιτικοί άκαρδοι για να ξεσκίσουν τους συμπατριώτες τους… μια αίθουσα γεμάτη δηλητηριώδη αέρια…»

«Εφόσον επιμένετε, είμαστε διατεθειμένοι να διενεργήσουμε εκλογές και να καλέσουμε αυτή τη χολέρα, το χάος αυτό, την φρικτή προκατάληψη, τη Βουλή…»

Υπό τις παρούσες συνθήκες στη χώρα, τα λόγια αυτά δεν θα εξέπλητταν κανένα εάν τα άκουγε απ’ το χείλη του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα.

Τα είχε όμως με όλο το αυτονόητο θράσος που απαιτεί η άρθρωση, ο Φαν Νόλι (Θεοφάνης Μαυρομάτης), μια διχασμένη προσωπικότητα εξίσου βαθιά, όπως και ο Ράμα, και φαίνεται ο δεύτερος να τα διαβάζει προσεκτικά. Και τα είχε εκφωνήσει ενώπιο της Κοινωνίας των Εθνών, στη Γενεύη, το Σεπτέμβρη του 1924 κι ενώ είχε πάει εκεί να ζητήσει έκτακτη βοήθεια ώστε να καταπολεμήσει την ελονοσία που σκότωνε τον πληθυσμό της χώρας του, που πείθεσαι και λόγω της πείνας. Με πραξικόπημα – μαρξιστικής έμπνευσης αστική επανάσταση - είχε έρθει τον Ιούνιο επικεφαλής του κράτους.

Τα λόγια αυτά ξάφνιασαν τους παρευρισκόμενους πρεσβευτές - μόνιμους αντιπροσώπους των κυβερνήσεων τους. Η Βρετανική Κυβέρνηση μάλιστα απέσυρε απ’ τα Τίρανα τον Πρέσβη της.

Απλά διότι τα λεχθέντα του σε εμπαθέστατη κατάσταση ευρισκόμενου Βαλκάνιου τυχοδιώκτη αποτελούσαν όχι στρέβλωση αλλά ριζική παραβίαση των κανόνων του παιχνιδιού.

Τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα στην Αλβανία με υπαιτιότητα του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Η Βουλή από το 2019 δεν υφίσταται με τον ορισμό που στη δυτική κοινοβουλευτική κουλτούρα ενσαρκώνεται. Το δικαστικό σύστημα έχει παραλύσει νωρίτερα από 2017.

Εκλογές δεν έγιναν το 2019 για την τοπική αυτοδιοίκηση σύμφωνα με ότι στον δυτικό πολιτισμό εννοούμε με εκλογές.

Ωστόσο το αιματηρό επεισόδιο στο Ελμπασάν αποτελεί το πιο χειροπιαστό επιχείρημα για το πώς εννοούνται οι εκλογές στην Αλβανία και πως η Κυβέρνηση του Έντι Ράμα αντιλαμβάνεται το ενδεχόμενο της εναλλαγής στην εξουσία.

Πράγματα που είναι απολύτως φυσιολογικά και αυτονόητα στο χώρο της ΕΕ και αποτελούν κατάκτηση των κοινωνιών που έχουν ασπαστεί τις αξίες του δυτικού κοινοβουλευτισμού και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Οι εκλογές ορίζονται όχι λαϊκιστικά ως γιορτή της δημοκρατίας. Η δε αποχώρηση και ανάληψη της διακυβέρνησης από διαφορετικά πολιτικά κόμματα ως πρακτική εφαρμογή της λαϊκής βούλησης.

Πλην Αλβανίας που ενώ κτυπάει επιτακτικά την πόρτα της ΕΕ ως η μόνη εκδοχή σωτηρίας της εσωτερικής συνοχής και δυνατότητας προόδου και ευημερίας, καταστρατηγεί με ευθύνη του Ράμα τα βασικά κριτήρια της Κάρτας της Κοπεγχάγης για τη Διεύρυνση.

Η αλληλοδιαδοχή βιώνεται ως δράμα και οι εκλογές ως τραγωδία.

Δυστυχώς όχι μόνο από το Ράμα. Το θέμα το έχουμε δει πολλάκις τα 30 χρόνια της προσπάθειας εκδημοκρατισμού στην Αλβανία. Συγγενική παθογένεια θα συμπεραίνει ο πολιτικός επιστήμονας.

Πλην όμως αυτή τη φορά τα πράγματα έχουν προσλάβει πολύ πιο ανησυχητικές διαστάσεις και εκφάνσεις ακόμη και από το 1991 όταν έπεφτε το κομουνιστικό καθεστώς. Η ανάμειξη δε αστυνομίας και μαφίας στη στήριξη της Κυβέρνηση δημιουργεί το χειρότερο κοκτέιλ για μεθαύριο Κυριακή 25 Απριλίου και τις μέρες που θα ακολουθήσουν…