**Του Γιώργου Κρεμμύδα..
Αν τύχει για πρώτη φορά κανείς στον τόπο μας, κι έχει σκοπό ένα σεμνό ρεπορτάζ, όπου κι αν πάει, με την πρώτη ματιά θα έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα. Οι οφθαλμοί, ως οι ακριβέστεροι μάρτυρες από τα ώτα, θα πάνε κατευθείαν στο «ψητό», θα δει πολύ όμορφα μέρη, μια φύση που κρύβει χειμώνα καλοκαίρι την ομορφιά της.
Με ανθρώπους σεμνούς, προκομένους και δουλευταράδες. Μη προσπαθεί να βάλει κανόνα ή όρο γιατί απλά, συναντά και αποκαλύπτει την αλήθεια, που τίποτε δε μοιάζει τόσο με την αλήθεια όσο, η αλήθεια. Θα διαπιστώσει ένα γενικό παράπονο για ταυτισμένους, με κοινωνικές πληγές που είναι: - Η ροή προς το κακό και την «καταστροφή», η αμάθεια «καταβροχθίζει» τους σοφούς, η διαφθορά «αποτελειώνει» τον τίμιο, η δημαγωγία και η κλασική αμέλεια αγιάτρευτες πληγές.
Αν είναι από τα ριζά, θα πει πως 60-90% τα σπίτια είναι κλειστά. Θα πει πως 5-10 % ήδη έχουνε πέσει και μένουν τα ντουβάρια κι αυτά σκυθρωπά ερείπια έτοιμα να σωροβολιαστούν. Θα μάθει απ’ αυτόν πως τις λιβαδικές εκτάσεις του χωριού, τις εκμεταλλεύεται κάποιος ξένος, το τσάι και το χαμοσφάκι το αρπάζουνε σαν οι βάρβαροι τη λεία τους, πως με τα πρωτοβρόχια οι δρόμοι γίνονται απροσπέραστοι, το ηλεκτρικό κόβεται μονότονα πολλές φορές. Θα σου πει, πως κακόβουλοι βάζουνε χέρι ακόμη και στα μνήματά μας. Σχεδόν όλα τα σπίτια παραβιάστηκαν.
Λεηλατούν οι ανενόχλητοι, ντάλα μεσημέρι διαλέγουν την πραμάτεια σύμφωνα την αξία τους και τα παίρνουν. Όσο για τα περιουσιακά και την ιδιοκτησία, ένα αλαλούμ που κανείς ούτε βρίσκει, ούτε θα βρει λύση. Να πάρεις πιστοποιητικό περιουσίας πρέπει να περάσεις το Γολγοθά. Ακόμη μετά από 30 χρόνια δημοκρατίας 13 κοινότητες στο Δήμο Φοινικαίων δεν έχουν χαρτογραφηθεί από το κράτος, ενώ ο Πρωθυπουργός με την συνηθισμένη ταχτική να φλομώσει τα μάτια των Ευρωπαίων, είχε εξαγγείλει από το 2019 πως θα τελείωνε εντός του 2020. Ακόμα τίποτε.
Αντί να αναπτυχθεί ο τόπος, σιγοπεθαίνει. Καμία οικοδομική άδεια δεν έδωσε ο Δήμος Φοινικαίων τα τελευταία 8 χρόνια. 12 άτομα ζητούν αγοραστή για τα χωράφια τους. Παιδεία χωρίς Ελληνόπουλα, με τιτάνιες προσπάθειες να μείνουν σχολεία ανοιχτά, ως πότε όμως; Ο Αλυτρωτισμός, σαν δηλητηριασμένη βδέλλα κόλλησε στο υγιέστατο σώμα της γνώσης. Που είναι πολιτισμική κουλτούρα;
Στα καμποχώρια το Αλβανικό κράτος δε μπορεί να βάλει το χέρι στη τσέπη για το αρδευτικό «Θωμάς Φιλιπαίου» που διασχίζει όλον τον απέραντο κάμπο του Βούρκου, ενώ στο γειτονικό Δήμο Κονισπόλεως απλόχερα πίστωσε 11 εκ. ευρώ. Πλησιάζει κάποιος που μόλις κατέβηκε απ’ το ταξί: - Από μνημόσυνο έρχομαι , ενώ χθες είχαμε κηδεία στο χωριό. Προχθές στο γειτονικό.
Τα Σαββατοκύριακα, στον τόπο μου είναι γεμάτα μνημόσυνα. Και επί της ευκαιρίας ακούς προβληματισμούς για την αύξηση του χώρου στα νεκροταφεία, για τα ωραία μνήματα, περίφραξη και πολλά άλλα για το χώρο αυτό. Μονομιάς, σε συνεπαίρνει μια χαρμολύπη μνήμη βαθιά καταποντισμένη με φόντο αυτή την αλαζόνα κοινωνία, (μου θύμισε την «Έρημη χώρα» του νομπελίστα ποιητή ELIOT), που σιγοπεθαίνει μουδιασμένη απ’ την δημαγωγική αγωγή, που την απονευρώνει, και ίσα – ίσα την παραλύει και την ετοιμάζει για τον «ύπνο του δικαίου», μακριά απ’ τα της ύπαρξης «χρέη» και της «αναζήτησης» μιας καλλίτερης ζωής.
Απ΄αυτή τη σκοπιά, το ενδιαφέρον επαφίεται για όποιον ζει με τον παλμό της ακόμη περισσότερο, όταν το έκλυτο Αρχέτυπο ενυπάρχει στη μνήμη κάθε ανθρώπου σαν ζωντανή παράσταση του χθες και το αναζητάει σαν καλλίτερο του σήμερα. Είναι πραγματικότητα η συνέπεια των κρίσεων των τελευταίων ετών.
Είτε παγκόσμιας κλίμακας ή τοπικών κοινωνιών. Στην τοπική μας κοινωνία, έπεσε ταφόπλακα σαν απέραντο νεκροταφείο. Όσο σχετικός κι αν φαίνεται ο συλλογισμός και η αλήθεια οδυνηρή και στη μία περίπτωση όπως και στην άλλη, το ερώτημα που ζητάει μια στέρεα απάντηση είναι : -Εσύ τι κάνεις για τον τόπο σου; Η Αγάπη γι’ αυτόν πονάει, φωνάζει ... σαν η μάνα το παιδί της. Πως θα μπορέσουμε μαζί να αφομοιώσουμε το Αρχέτυπο εφόσον είναι η κληρονομιά μας, και να σχεδιάσουμε πιο δημιουργικό το μέλλον μας ακριβώς τώρα που βρήκαμε μπροστά μας τα χειρότερα ; - Ο τόπος αγκομαχάει. Ενώ λαλούν οι λαλητάδες τα κλαρίνα, ορθώνονται τα χοροστάσια, παίρνει φόρα η έκστασή! Και συστέλλονται – διαστέλλονται σ’ αυτά Βο(υ)λευτές , Δήμαρχοι , (για τα μάτια του κόσμου και όχι για τα προβλήματά του). Κοντά τους και οι επιτήδειοι.
Με το «Κύκνειο Άσμα» και τις νότες του κλαρίνου!
Κρεμμύδας Γιώργος
05/11/2022
