Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτικής ανηθικότητας. Κυριολεκτικά πρόκειται για ανήθικες συναλλαγές αλλά δεν είναι του παρόντος.

Θα σταθούμε μόνο στην παράμετρο της πολιτικής υποκρισίας. Εν προκειμένω στελεχών της Κυβέρνησης της Αθήνας και όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά του ευρύτερου φάσματος της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας που ενώ συνειδητά καταφέρονται ανοιχτά κι απροκάλυπτα κατά του συμφέροντος της ιδιαίτερης τους πατρίδας εξυπηρετώντας ιδίον συμφέρον, ψάχνουν υποκριτικά την άφεση μέσα από τις διαδρομές της αήθης στήριξης των προστατών και πατρόνων…

« Αν μισούνται ανάμεσο τους δεν τους πρέπει η λευτεριά», κατά τις αντιλήψεις τους είναι μάλλον κάτι που μας υποχρέωσαν σε ηλικία νηπίου να αποστηθίσουμε. Είναι μια πτυχή που η πολιτική ιστορία σίγουρα θα την έχει υπόψη ως Ελληνική εκδοχή επιλεκτικής προτίμησης: μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου της Ελλάδας φερ ειπείν ο Υφυπουργός Παιδείας ή Δημόσιας Τάξης ή Περιβάλλοντος απ’ τη μια δηλώνουν ότι στηρίζουν υποψηφίους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε ένα συγκεκριμένο Δήμο της επικρατείας της Αλβανίας και απ’ την άλλη στηρίζουν όποιες άθλιες επιλογές του καθεστώτος Ράμα σε άλλες εξ ίσου ελληνικές περιοχές…

Κι ακόμη χειρότερα σέρνονται δημόσια από στοχεύσεις του βαθέως αλβανικού καθεστώτος και υπηρεσιών χειραγώγησης. Ορισμός της εξαθλίωσης. Ο δε Υπουργός Εξωτερικών την ώρα που φορείς της Μειονότητας – ΟΜΟΝΟΙΑ με όλο το υπό ιδιόμορφο διωγμό στελεχικό της δυναμικό – καταγγέλλουν ότι η Κυβέρνηση της Αλβανίας εκτός των άλλων στοχεύει να της νοθεύσει και την βούληση στις επικείμενες εκλογές την Κυριακή 14 Μαΐου, αναρτά ειδυλλιακές φωτογραφίες σε γεύμα στην Πρεσβεία της Αλβανίας στην Αθήνα. Με σχετικό κείμενο ότι ποτέ δεν υπήρξαν καλύτερες οι σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών.

Την ίδια ώρα μάλιστα ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας, στο κέντρο της Χιμάρας εξαπέλυε άθλια επίθεση κατά της υποψηφιότητας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και ΚΕΑΔ αλλά δήλωνε και γελοία ότι κανένα παραβάτη ιδιοκτησιών των γηγενών Ελλήνων, των κοινοτήτων, ενοριών και μονών τους δεν βοήθησε εκείνος.

Τουλάχιστον όμως έναν τον γνωρίζουμε καλά.

Πρόκειται για την Υπουργό Εξωτερικών των Τιράνων. Θα ήταν μάλιστα ο ορισμός της ειρωνείας εάν ακολουθώντας την παρότρυνση Δένδια «αιφνιδίαζε» κι αυτή το προσωπικό της Πρεσβείας της Ελλάδας στα Τίρανα για κάνα γεύμα… ή δείπνο. Τέτοια πώρωση και τύφλωση η εξουσία. Που οδηγεί σε γελοιοποίηση και γελοιότητες… Σε αυταπάτες μάλιστα ότι δύναται να κοροϊδεύουν και να χλευάζουν με τον Βορειοηπειρώτη με νοοτροπία καθεστωτική.

Διότι απέναντι στον έλεγχο – συνειδησιακό ή πολιτικό απ’ την ιστορία – για όλα όσα δεν γίνονται προς υποστήριξη της εθνικής σημασίας υπόθεσης διαιώνισης της ελληνικής παρουσίας στη Βόρεια Ήπειρο – οι ιθύνοντες επιλέγουν τον πιο ανήθικο και μη ενδεικνυόμενο δρόμο.

Διασπούν και παίρνουν το μέρος της μερίδας που κινείται ανήθικα… Αυτή είναι η κατάσταση. Έχοντας μάλιστα απέναντι μια αντιπολίτευση που έχει τις δικές της ιδεοληψίες. Έχει τις δικές της αγκυλώσεις. Που δεν της επιτρέπουν όχι το μέγιστο όπως προστατέψει τη λογική προσέγγιση του ζητήματος της Εθνικής μειονότητας στη Βόρεια Ήπειρο. Αλλά ούτε το ελάχιστο του σεβασμού της αξιοπρέπειας της.

Τα Τίρανα για λόγους που είναι εύκολα αντιληπτοί θέλουν την ΕΕΜ διασπασμένη και επί το πλείστον με τα μέλη της να διαπράττουν το ανήθικο ώστε μεταξύ βιοποριστικών αναγκών ή αγκυλώσεων να ψηφίζουν τον δυνάστη και εκτελεστή τους. Η Αθήνα τι λόγο έχει να στηρίζει ανάλογα την ανήθικη τούτη κατάσταση;