Προβληματική θεωρείται η διάρκεια και σε βαθμό μάλιστα εκφυλισμού της συζήτησης στην Ελλάδα για το ζήτημα της θρησκευτικής μειονότητας των Μουσουλμάνων στη Θράκη.
Προεκλογικά.
Σε ότι αφορά στους Έλληνες της Β. Ηπείρου είναι προφανή η διπλή πρόκληση. Καμιά αναφορά στο πρόβλημα που τους αφορά και που θα έπρεπε μετά το Κυπριακό να είναι το δεύτερο στην ιεραρχία. Όχι βέβαια μόνο προεκλογικά. Και εν προκειμένω στην παρούσα προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα δυστυχώς και για ακόμη μια φορά υπάρχει η αφορμή και η αιτία. Την οποία προσφέρουν τα Τίρανα ακολουθώντας την τακτική του ήπιου διωγμού και της εθνικής καταπίεσης με στόχο τον ξεριζωμό των γηγενών Ελλήνων και των κοινοτήτων τους. Είναι όμως σημείο παραδοξότητας των καιρών που ζούμε. Αντί να μιλούμε για την διασφάλιση της διαιώνισης της παρουσίας της Βορειοηπειρωτικής κοινότητας στη γενέθλια γη να αναλώνονται οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα για τις παραχωρήσεις στις ορέξεις της Άγκυρας και του Ισλάμ για περισσότερο βατάν.
Και δεν είναι ζήτημα παράπονου. Είναι πολύ περισσότερο και αφορά στην εθνική αξιοπρέπεια. Αλλά και στο εθνικό συμφέρον. Τα Τίρανα και για λογαριασμό της Άγκυρας σαφώς, εξυπηρετούν πολιτικές ώστε ο γεωγραφικός χώρος που καταλαμβάνει η σημερινή επικράτεια της Αλβανίας να καταστεί εθνικά εκκαθαρισμένος και στη συνέχεια γεωγραφικός χώρος των «πιστών» - του Ισλάμ. Είναι τούτο οφθαλμοφανές. Και απαιτεί αντίσταση. Η αντίσταση όμως απαιτεί ενδιαφέρον και ενισχύσεις. Τούτο ως αποτέλεσμα συναντίληψης και αλληλέγγυας συνδρομής. Θέλει προφανώς και θαρραλέα προσέγγιση της κατάστασης.
Εδώ θα παρατηρούσε κανείς ότι από πλευράς της αυτόνομης πολιτικής έκφρασης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας – ΟΜΟΝΟΙΑ και ΚΕΑΔ - απαιτείται περισσότερο πολιτικό κουράγιο. Αφενός για να καταγγελθούν οι μεθοδεύσεις του καθεστώτος των Τιράνων και αφετέρου η υστέρηση της Αθήνας για συνδρομή αντιμετώπισης.
Σε ότι αφορά στην πολιτική κι εθνική του διάσταση το μειονοτικό φαινόμενο δεν υφίσταται. Οι φιλότιμες προσπάθειες του Προέδρου της Ενώσεως για Ανθρώπινα Δικαιώματα – ΚΕΑΔ, κ. Βαγγέλη Ντούλε ώστε να συντηρήσει τη δυναμική του πολιτικού αυτόνομου οργανισμού του Β. Ηπειρωτικού Ελληνισμού, είναι προφανές ότι δεν αρκούν. Χρειάζεται πολύ περισσότερο από τόσο. Διότι τουλάχιστον από το 2009 με τα τότε τεκταινόμενα περί των βουλευτικών εκλογών στην Αλβανία διαπιστώθηκε εμφαντικά η σύμπραξη – ενδεχομένως συμπτωματικά – Τιράνων και Αθήνας στην άμβλυνση και εν συνεχεία στέρησης πολιτικής διάστασης μειονοτικού φαινομένου.
Για όσους είναι δύσκολο να διερευνήσουν πτυχές της τότε άκομψης και αλαζονικής παρεμβολής της ΥπΕξ κας. Μπακογιάννη με εντεταλμένο τον τότε ΥφΥπεξ κ. Θεόδωρο Κασίμη, μπορούν εύκολα να το προσεγγίσουν με αναφορά στα όσα τεκταίνονται στο πλαίσιο των αυτοδιοικητικών εκλογών Μαΐου 2023. Υποκρινόμενοι ήρωες εξ άλλου άπαντες εστιάζουμε στην υπόθεση του μαρτυρικού όντως κρατούμενου Δημάρχου Χιμάρας και Παράκτιας, Φρέντη Μπελέρη. Πλην όμως το σχέδιο για την στέρηση της δυνατότητας εξύφανσης πολιτικού μειονοτικού φαινομένου είχε επίκεντρο στο Δήμο Φοινικιού και Δρόπολης. Στον δεύτερο θέλει ειδικής ανάλυσης διότι είναι περίπλοκο.
Στον πρώτο είναι εμφανή. Χρησιμοποιήθηκε το ίδιο ανθρωπολογικό υλικό όπως και το 2009 για να διασφαλιστεί η επιβολή των ισχυρότερων της δυνατότητας των υγειών δυνάμεων της κοινότητας των Βορειοηπειρωτών, κέντρων. Διότι στο Δήμο Φοινικιού δεν ήταν απλά διαχειριστικό ζήτημα. Μπορούσε εκεί να ξεκινήσει η προσπάθεια ώστε να αποκτήσει και πάλι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα πολιτική διάσταση και ρόλο. Ένα ρόλο που εκτός ότι είναι εθνικά ωφέλιμος επεκτείνεται σε όλο το γεωγραφικό χώρο της ιστορικής μαρτυρίας του Ελληνισμού – προφανώς πολύ πιο πέρα απ’ το βολικό και για την Αθήνα χώρο που υποδεικνύουν τα Τίρανα. Και πάλι συμπτωματικά είναι σε ιστορική συνοχή ρόλου και σκοπού ίδια πρόσωπα και δυνάμεις!
