Μην διαθέτοντας άλλο εργαλείο για την προστασία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, εν πάσει περιπτώσει για την κατά το δυνατό συνδρομή της, η Αθήνα εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια προβάλει την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αφενός αφήνοντας να εννοηθεί ότι διαθέτει εργαλεία να ελέγξει την Αλβανία και την πολιτεία της στη διαδικασία ένταξης προβάλλοντας προϋποθέσεις κατοχύρωσης των δίκαιων δικαιωμάτων για τα μέλη της ΕΕΜ. Αφετέρου δε και κυρίως να παρηγορεί το αίσθημα του Πανελληνίου και κυρίως των εκπροσώπων της ΕΕΜ ότι καθότι η Αλβανία θα προσλαμβάνει εκπληρώνοντας τα πρότυπα της Ένωσης χαρακτηριστικά ευνομούμενου κράτους, θα είναι εγγυημένη και η προοπτική του Ελληνισμού στη γενέθλια γη.
Αμφότερα έχουν σχετική ισχύ.
Το δεύτερο διότι η Αλβανία προχωρά τις κλίμακες ένταξης που απ’ τη γραφειοκρατία των Βρυξελών για δικούς της λόγους αξιολογεί προβιβαστικές. Με θαυμασμό μάλιστα. Κορυφαίο δε παράδειγμα η «μεταρρύθμιση» του δικαστικού συστήματος – μέγιστη επιτυχία – με κατόρθωμα την παραγγελία σύλληψης και κράτηση του Δημάρχου Χιμάρας κ. Φρέντη Μπελέρη. Έλασσον δε success story το πρόγραμμα εξυγίανσης του Κτηματολογίου της Αλβανίας.
Το τι λεφτά απορρόφησαν απ’ τα σχετικά χρηματοδοτικά ταμεία της ΕΕ μπορεί κανείς να εντοπίσει στο διαδίκτυο.Μπορεί όμως με την ανάλογη ευκολία να διαπιστώσει και την αδυναμία της Ελληνικής διπλωματίας, Ευρωβουλευτών κ.α. να ελέγξουν τη διαφάνεια και προσδιορίσουν μετρήσιμους παραμέτρους στους τομείς αυτούς.
Και τόσους άλλους. Όπως π.χ. πως η Αλβανία υποψήφια προς ένταξη χώρα εφαρμόζει κανόνες δόμησης και κυρίως περιβαλλοντολογικής προστασίας – Αδριατικού και Ιονίου θαλασσίου χώρου κυρίως- ή τους παραβιάζει χωρίς κανενός είδους ρήτρα. Για να έρθουμε όμως στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Το μέγιστο ζήτημα που έχει ανακύψει με την αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση υπό συνθήκες ομηρίας και εν τέλει στέρησης δικαιώματος εκλεγμένου αιρετού τοπικού άρχοντα, στον Δήμαρχο Χιμάρας κ. Φρέντη Μπελέρη. Ανακύπτουν δύο τινά φαινόμενα το ένα πιο ενδιαφέρον απ’ το άλλο.
Μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας που ανήκουν σε μηχανισμούς της κυβερνώσας πλειοψηφίας των Σοσιαλιστών των Τιράνων ή συνδεδεμένα με διάφορα νήματα μαζί τους, πανηγυρίζουν την νίκη κι επικράτηση τους σε δήμους μείζονος για τον Ελληνισμό σημασίας. Και τι ο συμπατριώτης τους Φρέντη Μπελέρη είμαι παράνομα κατά την ομολογία αλβανών νομικών επί το πλείστον.
Πανηγυρίζουν μαζί με τον Πολιτικό Κομισάριο – εντεταλμένο του βαθέως κράτους!!! Και το δεύτερο πολύ μεγαλύτερης σημασίας και που εάν δεν προσεχθεί θα συντελέσει σε περεταίρω στέρηση δόκιμων και αποδοτικών πολιτικών προστασίας της βαλλόμενης Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Ενώ λοιπόν υπάρχει ο ισχυρισμός από την Αθήνα ότι δύναται ελεγχθεί η σχέση των Τιράνων και δη του συστήματος παρά τω Πρωθυπουργώ Έντι Ράμα με τις Βρυξέλλες, την ώρα που οι αρχές δίωξης της Αλβανίας στερούσαν στον Μπελέρη την δυνατότητα ανταπόκρισης στην υποχρέωση και τιμή ανάληψης των καθηκόντων του ως εκλεγμένος Δήμαρχος Χιμάρας, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας συναντιόνταν, συνομιλούσε και συναποφάσιζε με κορυφαίους παράγοντες της Ένωσης…
Το τι προσέφερε ως αντάλλαγμα δεν είναι του παρόντος.
Του παρόντος ουσία είναι ότι τον αποδέχονταν τόσο όσο αντιδημοκρατικό, παρεκβατικό, αλαζόνα και ανθέλληνα τον εκτιμούμε. Συναλλασσόμενο μάλιστα με τον κόσμο της Ελληνικής πολιτικής ελίτ. Η πρώην ΥπΕξ της Ελλάδας κα. Ντόρα Μπακογιάννη εν προκειμένω είναι εισηγήτρια με προσδιορισμένο μάλιστα χρονικό ορίζοντα ώστε εισηγηθεί (θετικά υποψιαζόμαστε)την αποδοχή του αιτήματος των αρχών του Κοσσυφοπεδίου για να γίνει μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Δεν αξίζει να γίνει ακόμη πιο λεπτομερή αποτύπωση της επικρατούσας κατάστασης. Για να αξιολογήσεις το κρασί δεν χρειάζεται να πιεις όλο το βαρέλι…
Οι εκπρόσωποι εξ άλλου της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας όσο αμφότεροι υπάρχουν – εκπροσωπούμενοι κι αντιπρόσωποι- θα πρέπει να λάβουν υπόψη την κατάσταση όπως διαμορφώνεται. Η υποτιθέμενη ελεγχόμενη απ’ την Αθήνα δυναμική της ενσωμάτωσης των Δυτικών Βαλκανίων – της Αλβανίας συμπεριλαμβανομένης- δεν είναι πανάκεια. Είναι ανεπαρκή μάλιστα κατάσταση για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Τι θα ήταν πιο αποδοτικό δεν είμαστε και οι αρμοδιότεροι να υποδείξουμε.
