Τί πρέπει νά κάνει τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν μετά τήν παραπομπή Μπελέρη στό Εἰδικό Δικαστήριο καί τήν παραβίαση τῆς δίκαιης δίκης – Νά μπλοκάρει κάθε κεφάλαιο τῆς ἐνταξιακῆς προοπτικῆς τῆς Ἀλβανίας

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ εἶναι ἐάν πράγματι ἡ Ἀλβανία θέλει νά γίνει μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Προφανῶς καί θέλει, διότι ἔχει νά ἀποκομίσει σημαντικά οἰκονομικά ὀφέλη ἀπό τήν ἔνταξή της. Αὐτό πού δέν θέλει εἶναι νά ἀποδεχθεῖ τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τῆς Εὐρώπης, μέρος τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ ἡ διαμόρφωσις θεσμῶν κράτους δικαίου καί πραγματικά ἀνεξάρτητης Δικαιοσύνης. Καί ἀπό ὅ,τι φαίνεται, ἡ κουτοπονηριά ἐξακολουθεῖ νά ἀποτελεῖ τό κύριο χαρακτηριστικό τοῦ καθεστῶτος τῶν Τιράνων. Ὁ Ἔντι Ράμα καί οἱ σύν αὐτῷ πιστεύουν ὅτι εἶναι ἐξυπνότεροι τῶν Εὐρωπαίων καί ὅτι θά μπορέσουν νά ἀποκομίσουν τά ὀφέλη τῆς ἐντάξεως στήν ΕΕ χωρίς νά ὑποχρεωθοῦν νά ἀποδεχθοῦν καί τίς ὑποχρεώσεις πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτά. Ὑπῆρξαν καί ἄλλοι Βαλκάνιοι ἡγέτες πού εἶχαν ἀνάλογες ψευδαισθήσεις. Οὐδείς ἐξ αὐτῶν εἶχε καλή κατάληξη. Προφανῶς καί ὁ Ἔντι Ράμα πιστεύει ὅτι εἶναι καί ἀπό αὐτούς ἐξυπνότερος. Καί πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά «παίζει» τήν Ἑλλάδα καί νά ἐφαρμόζει ἀτιμωρητί δόλια σχέδια. Ὅπως συμβαίνει ἐν προκειμένῳ μέ τήν προσπάθειά του νά ἀνατρέψει τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα καί νά ἀποτρέψει τήν ἐγκατάσταση τοῦ Φρέντη Μπελέρη στήν θέση τοῦ δημάρχου Χειμάρρας.

Ἴσως ὅμως αὐτό νά εἶναι τό κύκνειο ἆσμα του. Διότι αὐτήν τήν φορά ξεπέρασε τά ὅρια. Ἡ Ἑλλάς ἔχει ἀνεχθεῖ πολλά ἀπό τήν Ἀλβανία. Ἠρνήθησαν τά Τίρανα νά ἐφαρμόσουν τήν συμφωνία γιά τήν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν μέ τήν Ἑλλάδα, μέ πρόσχημα τήν ἀπόφαση ἑνός «Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου» τό ὁποῖο ἀμέσως μετά διελύθη. Ἀνέχθηκε ἡ Ἑλλάς προπηλακισμούς εἰς βάρος τῶν Βορειοηπειρωτῶν συμπατριωτῶν μας, καταστροφές τῶν ἐκκλησιῶν τους καί ἁρπαγές τῶν περιουσιῶν τους. Ἀνέχθηκε νά ἔχει μείνει ἀτιμώρητη ἡ δολοφονία τοῦ ὁμογενοῦς μας Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ἀπεδέχθη νά συζητήσει μέ τά Τίρανα ἕνα συνυποσχετικό γιά νά ὁδηγηθεῖ στήν Χάγη τό ζήτημα τῆς ὁριοθετήσεως τῶν θαλασσίων ζωνῶν στό Ἰόνιο.

Πολλά πράγματα ἀνέχθηκε ἡ Ἑλλάς.

Μέ τήν σύλληψη τοῦ Φρέντη Μπελέρη, ὁ Ἔντι Ράμα ἔχει ὑπερβεῖ τά ἐσκαμμένα. Ναί, ὁ Ράμα τά ἔχει ὑπερβεῖ. Τό καθεστώς του. Ὄχι ἡ «ἀνεξάρτητη ἀλβανική δικαιοσύνη» τήν ὁποία ἐπικαλοῦνται ὑπουργοί του, ὅποτε τό ζήτημα τίθεται ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ἄς μήν σχολιάσουμε περισσότερο πόσο «ἀνεξάρτητη» καί πόσο «δικαιοσύνη» εἶναι. Ὁ ἐπί τρεῖς μῆνες φυλακισμένος Μπελέρης εἶναι ὁ μάρτυς, πού καί διά τῆς σιωπῆς του μέσα ἀπό τήν φυλακή, διαλαλεῖ πρός ὅλα τά σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος τήν ἀλήθεια γιά τό ἀλβανικό καθεστώς.

Εἶναι ἡ ὥρα νά ἀντιδράσει ἡ Ἀθήνα. Ἡ Ἑλλάς ἔχει δικαίωμα βέτο στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Πρέπει νά τό ἀσκήσει, μπλοκάροντας κάθε κεφάλαιο πού ἀφορᾶ στήν διαπραγμάτευση γιά τήν ἐνταξιακή προοπτική τῆς Ἀλβανίας στήν ΕΕ, ἡ ὁποία ἐξετάζεται αὐτήν τήν περίοδο μαζί μέ τήν ἀντίστοιχη τῶν Σκοπίων.

Εἴμαστε μία χώρα, ἡ ὁποία ἐπικαλεῖται συνεχῶς τό Διεθνές Δίκαιο εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ἐξωτερική πολιτική της καί τίς σχέσεις της μέ τίς ἄλλες χῶρες. Δέν θά ἦταν λοιπόν ἐνδεδειγμένο νά ἀναλάβει δυναμικά μέτρα ἀντιδράσεως. Μέτρα τά ὁποῖα μπορεῖ νά λάβει. Ὅμως μέχρι τώρα περίμενε νά λογικευθεῖ ἡ Ἀλβανία κατόπιν διαβημάτων καί πιέσεων ἀπό τήν ΕΕ (τροπολογία τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου).

Τά Τίρανα κωφεύουν. Τά Τίρανα συνεχίζουν τήν κουτοπόνηρη τακτική τους, πιστεύοντας ὅτι ἐν τέλει θά ὁλοκληρώσουν ἀτιμωρητί τήν αὐθαιρεσία πού γίνεται στήν Χειμάρρα. Θά ὑποστηρίξουν ὅτι ὡμίλησε ἡ «ἀνεξάρτητη ἀλβανική δικαιοσύνη». Καί θά ἔχουν τήν ἀξίωση νά τούς πιστέψουμε! Καιρός λοιπόν νά ἀντεπιτεθοῦμε!

Μέ τά πολιτικά καί διπλωματικά μέσα, τά ὁποῖα μᾶς παρέχει ἡ διεθνής νομιμότης. Καί νά ἀσκοῦμε βέτο καθημερινῶς –εἰ δυνατόν σέ κάθε κίνηση τῆς Ἀλβανίας πρός τήν Εὐρώπη, μέχρις ὅτου τό καθεστώς Ράμα ἀποδεχθεῖ αὐτήν τήν νομιμότητα καί αὐτό τό κεκτημένο τῆς Εὐρώπης. Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος συνεννοήσεως μέ τήν Ἀλβανία, ἡ ὁποία κατανοεῖ μόνον τήν γλῶσσα τῆς ἰσχύος. Καί δυστυχῶς, ἡ μέχρι σήμερα συμπεριφορά μας τούς ἔχει ὁδηγήσει σέ ἐσφαλμένες ἐκτιμήσεις. Θεώρησαν τήν ἀνοχή μας ἀδυναμία καί τήν διάθεση συνδιαλλαγῆς πού ἐπιδείξαμε φοβική προσέγγιση. Αὐτά εἶναι δείγματα ἀνωριμότητος καί πρωτόγονης πολιτικῆς σκέψεως. Αὐτοί ὅμως εἶναι οἱ Ἀλβανοί, οἱ ὁποῖοι ἐλάχιστα ἔχουν ἀνακάμψει ἀπό τήν ἀπομόνωση πού τούς εἶχε ἐπιβάλει τό καθεστώς τοῦ Χότζα καί τοῦ Ἀλία. Ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν τούς ὅρους μέ τούς ὁποίους προσδιορίζεται ἡ διεθνής νομιμότης. Αὐτή ἡ ἀδυναμία καθορίζει καί τήν στάση τους. Τήν ὁποία θά συνεχίσουν νά ἔχουν μέχρι τήν ἡμέρα πού θά δοῦν τό πρῶτο βέτο. Γιά αὐτό, ἄς μήν καθυστεροῦμε.